Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala (sprawozdawca), Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. [...] S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 21 listopada 2012 r. sygn. akt I SA/Sz 610/12 w sprawie ze skargi P. [...] S.A. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z dnia 22 maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2008 r. oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 21 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Sz 610/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę P. S.A. z siedzibą w W. (zwanej dalej: "Spółką") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 22 maja 2012 r. w przedmiocie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2008 r.
W uzasadnieniu orzeczenia wyjaśniono, że skarżąca wnioskiem z dnia 27 czerwca 2011 r. zwróciła się do Burmistrza P. o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2008 r. w wysokości 238 210,00 zł oraz zaliczenia jej wraz z oprocentowaniem na poczet bieżących i przyszłych zobowiązań podatkowych. Spółka wskazała, że w związku z planowaną inwestycją budowy farmy wiatrowej zawarła trzy umowy dzierżawy gruntów (jedną z Gminą P. i dwie z A. - zwaną dalej: A.). Przedmiotem dzierżawy były przeważnie grunty rolne. Grunty te były zajęte na prowadzenie działalności rolniczej, bowiem strona mimo planowanej inwestycji nie podjęła na tym terenie żadnych działań faktycznych, nawet o charakterze przygotowawczym, które uniemożliwiałyby ich wykorzystanie na cele rolnicze. Okoliczności te przesądzały - zdaniem Spółki - o konieczności opodatkowania spornych gruntów podatkiem rolnym (a nie podatkiem od nieruchomości).
Decyzją z dnia 27 lutego 2012 r. Burmistrz P. odmówił uwzględnienia żądania strony. Organ pierwszej instancji zwrócił uwagę na zeznania świadka Z. M., z którym Spółka zawarła kilka umów dotyczących: przygotowania stosownej dokumentacji, budowy masztów pomiarowych na terenach przeznaczonych na budowę farm wiatrowych, pośredniczenia przy zawieraniu umów dzierżawy gruntów, na których miały zostać wybudowane elektrownie wiatrowe i stacje transformatorowe. Powołany świadek wykonał plany: farmy wiatrowej wraz z siecią dróg dojazdowych, wewnętrznej sieci energetycznej, dróg dojazdowych oraz przebiegu linii energetycznej przyłączającej. Zeznał on również, że maszty pomiarowe posadowiono na gruntach dzierżawionych zarówno przez Spółkę, jak i osoby trzecie. W ocenie Burmistrza P. powołane okoliczności, a także fakt rozpoczęcia procedury uzyskania decyzji środowiskowej i podjęcia prac związanych z koordynacją pracy urbanisty opracowującego studium na zlecenie gminy świadczyły o faktycznym zajęciu gruntu na działalność gospodarczą inną niż rolna czy leśna.
W odwołaniu od powyższej decyzji Spółka, zarzucając naruszenie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm., zwanej dalej: "u.p.o.l.") oraz art. 122 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), podniosła, że na gruncie nie były posadowione budowle energetyczne, zaś Spółka nie uzyskała ani pozwolenia na budowę, ani decyzji środowiskowej. Jedyne czynności wykonane w związku z planowaną inwestycją miały charakter formalno-prawny i nie wiązały się z ingerencją w grunt w sposób, który przygotowałby go pod działalność gospodarczą lub uniemożliwił wykonywanie na nim działalności o charakterze rolniczym. Przedmiotowy teren nie został wyłączony z produkcji rolnej, co potwierdzają wypisy z operatów ewidencji gruntów i budynków, a także fakt, że grunty te były obsiewane, uprawniane i zbierano z nich plony. Działalność rolnicza, pomimo czynności wykonywanych przez Z. M. lub jego podwykonawców, mogła być prowadzona bez zakłóceń. Pod działalność gospodarczą zostały jedynie zajęte grunty, na których postawiono maszty pomiarowe, jednakże w stosunku do tych gruntów Spółka nie była zobowiązana do zapłacenia podatku od nieruchomości, bowiem nie dzierżawiła ich od A. (grunty te były dzierżawione przez osoby fizyczne, które poddzierżawiały je Spółce za zgodą A.).