Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji odmawiającej stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Sędzia del. NSA Jan Grzęda, Protokolant Joanna Bańbura, po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. K.-N. i P. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 grudnia 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1370/12 w sprawie ze skargi T. K.-N. i P. N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 lutego 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji odmawiającej stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od T. K.-N. i P. N. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę P. N. i T. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r.

Stan sprawy Sąd przedstawił w sposób następujący:

W dniu 20 kwietnia 2007 r. do Urzędu Skarbowego W. wpłynęło zeznanie podatkowe PIT-37 skarżących za 2006 r., w którym wykazano łączny dochód ze stosunku pracy w wysokości 162 598,62 zł.

Wnioskiem z dnia 9 sierpnia 2009 r. skarżący zwrócili się o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. w wysokości 24 529,00 zł. Do wniosku została dołączona korekta zeznania podatkowego za 2006 r., w której wykazano łączny dochód ze stosunku pracy w wysokości 100 939,13 zł. Jak wynikało z wyjaśnienia zawartego we wniosku, skarżący zastosowali zwolnienie podatkowe zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 21 ust. 1 pkt 83 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (obecnie: Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej: u.p.d.o.f.).

Decyzją z dnia 24 grudnia 2009 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. we wnioskowanej kwocie. Rozstrzygnięcie to zostało utrzymane w mocy decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, a skarga na wskazaną decyzję oddalona prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 lutego 2011 r., III SA/Wa 1441/10.

Pismem z dnia 9 maja 2011 r. skarżący zwrócili się do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o wznowienie postępowania w sprawie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r., wskazując jako podstawę wznowienia art. 240 § 1 pkt 7 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (obecnie: Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej: O.p.). W uzasadnieniu wniosku powołano się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 stycznia 2011 r. II FPS 5/10, w którym Sąd ten rozstrzygnął, że żołnierze wyznaczeni do pełnienia służby w międzynarodowych strukturach wojskowych w latach 2005-2008 zostali objęci zwolnieniem podatkowym, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 83 u.p.d.o.f.

Decyzją z dnia 14 listopada 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej odmówił uchylenia dotychczasowej decyzji w całości, stwierdzając, że nie zaistniały podstawy wskazane w art. 240 § 1 pkt 7 O.p., ani żadne inne wymienione w art. 240 § 1 O.p.

W wyniku rozpoznania odwołania decyzją z dnia 13 lutego 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Uznał, że wyrok NSA wydany w składzie 7 sędziów, na który powoływali się skarżący, nie może zostać uznany za decyzję albo orzeczenie sądu na podstawie którego została wydana decyzja określająca zobowiązanie w rozumieniu art. 240 § 1 pkt 7 O.p., ponieważ wyrok taki nie stanowi w niniejszej sprawie faktu prawotwórczego. Organ argumentował, że żadna z przesłanek uzasadniających zmianę decyzji ostatecznej, wymienionych w art. 240 § 1 O.p. nie przewiduje zmiany decyzji ostatecznej z uwagi na zmianę linii orzecznictwa bądź zmianę sposobu interpretacji przepisów podatkowych dokonywanej przez organy podatkowe czy sądy administracyjne.

Strona 1/4