Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Andrzej Jagiełło, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. N.-B. i M. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 19 października 2012 r. sygn. akt I SA/Lu 285/12 w sprawie ze skargi D. N.-B. i M. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie z dnia 30 stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/5

1. Wyrokiem z 19 października 2012 r., I SA/Lu 285/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę D. B. i M. B. (dalej jako: "skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie z 30 stycznia 2012 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r.

2. Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym: skarżący złożyli za 2004 rok wspólne zeznanie podatkowe PIT-36 wykazując dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej, wynagrodzenia ze stosunku pracy oraz inne źródła. M. B. w roku 2004r. prowadził działalnością gospodarczą pod nazwą "M.", polegającą na sprzedaży używanych samochodów sprowadzonych głównie z Niemiec oraz części i akcesoriów do pojazdów samochodowych. W oparciu o ustalenia kontroli oraz dowody zgromadzone w postępowaniu organy wykazały, że dowody księgowe, dokumentujące sprzedaż sprowadzonych samochodów, są nierzetelne (ceny wykazane na fakturach są niższe niż faktycznie zapłacone przez nabywców). W takiej sytuacji organy zakwestionowały rzetelność prowadzonej przez skarżącego podatkowej księgi przychodów i rozchodów w części dotyczącej wielkości przychodów, dokonując oszacowania podstawy opodatkowania i określając podatek dochodowy małżonkom w innej, niż wykazana w zeznaniu PIT-36 wysokości. Z uwagi na powyższe zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w Lublinie, po rozpatrzeniu odwołania utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. z 7 listopada 2011r. określającą zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r.

3. W skardze do WSA w Lublinie na powyższą decyzję skarżący zarzucili naruszenie: art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz.176 ze zm., dalej jako: "u.p.d.o.f."); art. 120, art. 121, art. 122, art. 123, art. 180, art. 187 i 188, art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r., Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej jako: "O.p."); art. 32 Konstytucji.

4. Sąd pierwszej instancji rozpoznając skargę nie dopatrzył się naruszenia przez organy podatkowe przepisów prawa materialnego, ani przepisów postępowania w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy. Nie stwierdzając zatem naruszenia prawa procesowego ani przepisów prawa materialnego, które legły u podstaw zaskarżonej decyzji sąd oddalił skargę na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej jako: "P.p.s.a.").

Na wstępie rozważań sąd wskazał, że sporne zobowiązanie przedawniało się z dniem 31 grudnia 2010r. Jednak bieg terminu przedawnienia został zawieszony z dniem wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe (art. 70 § 6 pkt 1 O.p.), bowiem postanowieniem z 14 stycznia 2010 r. wszczęto dochodzenia w sprawie o przestępstwo skarbowe, a postanowieniem z 16 kwietnia 2010 r. przedstawiono skarżącemu zarzut o przestępstwo skarbowe. Postanowienie to doręczone zostało skarżącemu w dniu 14 października 2010r. Postępowanie karno-skarbowe uległo zawieszeniu. W konsekwencji sąd uznał, że sporne zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004r. na dzień wydania zaskarżonej decyzji nie uległo przedawnieniu.

Strona 1/5