Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Anna Dumas, (sprawozdawca), Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia del. WSA Artur Kot, Protokolant Karolina Zarzycka-Ciołkiewicz, po rozpoznaniu w dniu 7 września 2021 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 sierpnia 2018 r., sygn. akt I SA/Wr 573/18 w sprawie ze skargi G. sp. z o. o. z siedzibą w O. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 kwietnia 2018 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz G. sp. z o. o. z siedzibą w O. kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrokiem z 30 sierpnia 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (sygn. akt I SA/Wr 573/18) uwzględnił skargę G. sp. z o.o. z siedzibą w O. - nazywanej dalej "Spółką", i uchylił interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 kwietnia 2018 r. (nr [...]) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.
2.1. W skardze kasacyjnej wywiedzionej od powyższego wyroku przez organ podniesiono zarzut naruszenia przepisów postępowania, tj.:
- art. 146 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.; dalej jako "P.p.s.a.") w zw. z art. 14c § 1 i 2 oraz art. 120 i art. 121 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.; dalej jako "O.p.") przez uchylenie zaskarżonej interpretacji z powodu błędnego przyjęcia przez Sąd pierwszej instancji, że organ podatkowy naruszył przedmiotowe przepisy przez zmianę okoliczności faktycznych sprawy na skutek pominięcia podanej w opisie stanu faktycznego okoliczności, że z umów o pracę (lub z aneksów do nich) zawartych z pracownikami wskazanych grup pracowniczych wynika wynagrodzenie z tytułu przeniesienia praw autorskich do efektów ich pracy. W przedmiotowej sprawie przyjąć natomiast należało, że wydana przez organ podatkowy interpretacja indywidualna nie narusza art. 14c § 1 i § 2 oraz art. 120 i art. 120 § 1 w związku z art. 14h O.p., ponieważ organ podatkowy, wbrew twierdzeniom Sądu, nie pominął podanej przez Spółkę w opisie stanu faktycznego ww. okoliczności, tym samym nie dokonał również zmiany okoliczności faktyczny sprawy;
- art. 146 § 1 P.p.s.a. w zw. z 14c § 1 i § 2 oraz art. 14b § 3 O.p. przez uchylenie zaskarżonej interpretacji z powodu błędnego przyjęcia przez Sąd pierwszej instancji, że przedstawione przez Spółkę własne stanowisko w sprawie, w myśl którego spełnia ona wszystkie elementy konieczne do zastosowania art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 ze zm.; dalej jako "u.p.d.o.f."), jest elementem stanu faktycznego i wiąże organ przy wydaniu interpretacji indywidualnej. W przedmiotowej sprawie przyjąć należało, że takie stanowisko Spółki stanowiło prawnopodatkową ocenę podanego stanu faktycznego i wobec tego nie było wiążącym elementem tego stanu w rozumieniu art. 14b § 3 O.p.
W skardze kasacyjnej wskazano również na naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:
- art. 22 ust. 9 pkt 3 u.p.d.o.f. przez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu przez Sąd, że dla zastosowania normy kosztów uzyskania przychodów, określonej w przedmiotowym przepisie nie jest konieczne jednoznaczne i precyzyjne wyodrębnienie wartości wynagrodzenia na część związaną z wykonywaniem obowiązków pracowniczych i część określającą honorarium, związaną z korzystaniem z praw autorskich za eksploatację dzieła w określony sposób i na określonym polu. W konsekwencji doprowadziło to do błędnego uznania przez Sąd, że wystarczające jest przedstawione na gruncie przedmiotowej sprawy wyodrębnienie wynagrodzenia należnego za pracę twórczą poprzez wyróżnienie w umowie o pracę wysokości honorarium autorskiego ustalonego w oparciu o wskaźnik, czy określony procent wynagrodzenia. W przedmiotowej sprawie przyjąć natomiast należało, że dla uznania, że Spółka spełnia wszystkie elementy konieczne do zastosowania art. 22 ust. 9 pkt 3 u.p.d.o.f. konieczne jest m.in. jednoznaczne i precyzyjne wyodrębnienie wartości wynagrodzenia, a warunku tego nie spełnia przedstawione na gruncie przedmiotowej sprawy wyodrębnienie wynagrodzenia należnego za pracę twórczą poprzez wyróżnienie w umowie o pracę wysokości honorarium autorskiego ustalonego w oparciu o wskaźnik, czy określony procent wynagrodzenia;