Skoro ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /t.j. Dz.U. 2002 nr 9 poz. 84 ze zm./ nie definiuje pojęcia "targowiska pod dachem" oraz "hali używanej do targów, aukcji i wystaw", a Klasyfikacja Środków Trwałych oraz Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych posługują się pojęciami tożsamymi, to zgodnie z wykładnią systemową zewnętrzną należy przyjąć, że w art. 15 ust. 2a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych chodzi o rodzaje /klasy/ obiektów budowlanych określonych w ww. klasyfikacjach.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA (del.) Małgorzata Długosz - Szyjko (spr.), Protokolant Iga Szymańska -Wnęk, po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2005 r. w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej Janusza S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi dnia 23 lutego 2005 r. sygn. akt I SA/Łd 580/04 w sprawie ze skargi Janusza S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia 7 maja 2004 r. (...) w przedmiocie opłaty targowej 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. na rzecz Janusza S. kwotę 335 (trzysta trzydzieści pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 lutego 2005 r., I SA/Łd 580/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę Janusza S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia 7 maja 2004 r. (...) w przedmiocie opłaty targowej.
W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że decyzją z dnia 10 marca 2004 r. - na podstawie art. 21 par. 1 pkt 1, par. 3, par. 4 i art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /t.j. Dz.U. 2005 nr 8 poz. 60 ze zm./, art. 15, art. 19 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /t.j. Dz.U. 2002 nr 9 poz. 84 ze zm./ oraz stosownych uchwał Rady Gminy R. w sprawie lokalizacji targowiska, ustalenia stawek opłaty targowej, ustalenia inkasentów i terminów płatności opłaty targowej - Wójt Gminy R. określił Skarżącemu wysokość zobowiązania podatkowego w opłacie targowej za okres od października do grudnia 2003 r. w wysokości 1.204 zł. W uzasadnieniu tej decyzji podniesiono, że Skarżący we wskazanym powyżej okresie prowadził handel na stoisku handlowym 45/46 hali A targowiska Centrum Targowego /dalej: C.T./ "P." nie uiszczając należnej opłaty targowej.
Podatnik odwołując się od powyższej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. zarzucił decyzji organu I instancji naruszenie art. 15 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz art. 122, art. 187 i art. 210 par. 4 Ordynacji podatkowej. Podniósł, iż C.T. "P." nie jest targowiskiem - zatem prowadzona w tym miejscu działalność handlowa nie podlega opłacie targowej. Na poparcie swojego stanowiska powołał się na argumentację zawartą w uzasadnieniu orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 marca 1993 r., SA/Po 207/93 oraz w glosie do tego orzeczenia prof. dr hab. Marka Kalinowskiego /POP 1994 nr 3 str. 179/ i dowodził, że decydującym kryterium pozwalającym uznać dane miejsce prowadzenia działalności za targowisko jest kryterium swobodnego dostępu sprzedających do targowiska. Zdaniem strony, targowiskami nie są miejsca w których zlokalizowane są wyłącznie stałe przedsiębiorstwa handlowe. W ocenie Skarżącego działalność handlowa prowadzona przez niego w C.T. "P." ma charakter właśnie takiego stałego przedsiębiorstwa z uwagi na zawartą umowę najmu stoiska handlowego.
Po rozpatrzeniu odwołania strony decyzją z dnia 7 maja 2004 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. Organ odwoławczy uznał, że w świetle przedstawionego w aktach sprawy stanu faktycznego nie ulega wątpliwości, że w okresie od października do grudnia 2003 r. podatnik prowadził działalność handlową na terenie targowiska C.T. "P.". Ustosunkowując się do argumentacji Skarżącego powołującego się na stały charakter prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa handlowego organ wskazał, iż miejsca, które są traktowane przez ustawodawcę jako targowiska oraz podmioty, które korzystają ze zwolnienia od opłaty targowej określają przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych /art. 15 i art. 16 powołanej ustawy/.
W skardze na powyższą decyzję, skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, Skarżący wniósł o uchylenie ww. decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego, a także poprzedzającej ją decyzji Wójta Gminy R. Podniósł zarzuty naruszenia prawa materialnego - tj. art. 15 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, a także naruszenia prawa procesowego - art. 122, art. 187 par. 1 i art. 210 par. 4 Ordynacji podatkowej w związku z nieustosunkowaniem się SKO do podniesionych w odwołaniu argumentów podatnika, popartych orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz opinią autora glosy, o których mowa powyżej.