Skarga kasacyjna na decyzję SKO w Ł. w przedmiocie umorzenia zaległości w podatku rolnym za 2003 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędzia NSA Jan Rudowski, Protokolant Katarzyna Golemba, po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Kazimierza K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 października 2004 r. sygn. akt I SA/Łd 618/04 w sprawie ze skargi Kazimierza K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia 20 kwietnia 2004 r. (...) w przedmiocie umorzenia zaległości w podatku rolnym za 2003 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/4

Wyrokiem z dnia 26 października 2004 r., I SA/Łd 618/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę Kazimierza K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z 20 kwietnia 2004 r., (...), utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia 1 marca 2004 r., (...), w przedmiocie umorzenia zaległości w podatku rolnym za 2003 r. Jako podstawę prawną powołano art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm.; w skrócie: p.p.s.a./.

Uzasadniając rozstrzygnięcie podano, że decyzja organu I instancji została wydana w wyniku negatywnej oceny wniosku Kazimierza K. dotyczącego umorzenia powyższej zaległości na podstawie art. 67 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm.; w skrócie: o.p./. Podatnik we wniosku wskazał na swoją trudną sytuację finansową, podnosząc równocześnie, że nakłady i koszty związane z uprawą gruntów rolnych przewyższają wartość produkcji, której nie ma gdzie sprzedać, a ponadto wiele uprawianych produktów rolnych jest mu kradziona bezpośrednio z gruntów. Głównym źródłem utrzymania jego i żony są zaś stosunkowo niewielkie świadczenia rentowe, które z trudem wystarczają na bieżące utrzymanie i ponoszone koszty leczenia.

W toku wszczętego postępowania został spisany w dniu 6 lutego 2004 r. protokół przesłuchania strony, z którego wynika, że podatnik liczy 74 lata, otrzymuje rentę w wysokości około 377 zł miesięcznie, mieszka z żoną /64 lata/, która otrzymuje rentę chorobową w wysokości około 610 zł miesięcznie. Podatnik jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni przeliczeniowej 9,0068 ha i przychodowości 9.277 zł rocznie, tj. 773 zł miesięcznie. Ustalono także, że podatnik wraz z żoną zajmują mieszkanie dwupokojowe z kuchnią /w bloku/, za które płacą czynsz w wysokości około 375 zł miesięcznie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zauważył, że organ I instancji, uzasadniając swą decyzję stwierdził, że nie występuje przesłanka z art. 67 par. 1 o.p. wymagana do umorzenia zaległości podatkowej. Organ podniósł również, że posiadane przez podatnika gospodarstwo rolne, liczące 10,7977 ha użytków rolnych, stanowi ponad 9 ha przeliczeniowych, z którego szacunkowy dochód wynosi za 2003 r. kwotę 9.277 zł, tj. 733 zł miesięcznie, natomiast ustalony za ten rok podatek od gruntów wraz z budynkiem wynosi 688,40 zł.

Odwołując się od powyższej decyzji organu I instancji, Kazimierz K., wnosząc o jej uchylenie i umorzenie przedmiotowych zaległości stwierdził, że organ pierwszej instancji nie uwzględnił wszystkich okoliczności jego sytuacji. W szczególności zwrócił uwagę, że załączając szereg dokumentów podnosił, że mimo toczącej się od wielu lat sprawy z jego wniosku przeciwko Ochotniczej Straży Pożarnej w Ł. o ustanowienie drogi koniecznej, stanowiącej niezbędny dojazd do jego gospodarstwa rolnego, Urząd Miasta Ł. do chwili obecnej nie załatwił ostatecznie tej sprawy. Podatnik stwierdził, że z uwagi na brak ustanowienia powyższej drogi jest zmuszony zawiesić swoją działalność i z gospodarstwa rolnego ponosi tylko straty.

Strona 1/4