Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Chromicki Sędziowie Kazimierz Brzeziński (spr.) NSA Stanisław Gronowski Protokolant Maciej Dębski po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 2009 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w O. z dnia 6 listopada 2007 r. sygn. akt II SA/Ol 850/07 w sprawie ze skargi J.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji dotyczącej umorzenia postępowania w sprawie wyrażenia zgody na przeznaczenie gruntu rolnego do zalesienia oddala skargę kasacyjną
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w O., po rozpoznaniu sprawy ze skargi J.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z [...] lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie zalesienia gruntów rolnych - oddalił skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekał w następującym stanie sprawy.
Wnioskiem z 10 października 2002 r. skarżący wystąpił do Starosty G. o przeznaczenie do zalesienia działek oznaczonych numerami geodezyjnymi: [...] o powierzchni 9,09 ha, położonych w obrębie J., gmina R. Decyzją z [...] sierpnia 2004 r. znak: [...] Starosta G. pozostawił ten wniosek bez rozpatrzenia z uwagi na nieprzedłożenie przez wnioskodawcę w wyznaczonym terminie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Na skutek złożonego przez skarżącego odwołania, SKO w O. decyzją z [...] grudnia 2004 r. znak: [...] uchyliło decyzję organu I instancji, jako wydaną bez podstawy prawnej i umorzyło postępowanie przed organem I instancji. SKO wskazało, że instytucja pozostawienia wniosku bez rozpoznania nie może być stosowana w formie decyzji administracyjnej.
Po rozpoznaniu skargi J.K., WSA w O. wyrokiem z dnia 2 czerwca 2005 r. o sygn. akt II SA/OI 207/05 uchylił ww. decyzje organów obu instancji wskazując, że z uwagi na treść przepisu przejściowego, zawartego w art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr 229, poz. 2273 ze zm.), dalej: ustawa z dnia 28 listopada 2003 r., którą uchylona została ustawa z dnia 8 czerwca 2001 r. o przeznaczeniu gruntów rolnych do zalesienia (Dz. U. Nr 73, poz. 764 ze zm.), dalej: ustawa o przeznaczeniu gruntów rolnych do zalesienia, wniosek skarżącego powinien być rozpatrzony zgodnie z przepisami ustawy z 8 czerwca 2001 r.
Na skutek powyższego wyroku, organ I instancji decyzją z [...] lutego 2006 r. nr [...] odmówił skarżącemu wyrażenia zgody na przeznaczenie ww. gruntów do zalesienia z uwagi na nieokreślenie powierzchni gruntów rolnych, które mogą być przeznaczone do zalesienia na obszarze powiatu. Organ stwierdził, iż ostatnim rokiem z ustalonym limitem zalesienia był rok 2003 oraz że limit taki nie został ustalony na rok 2004 z uwagi na to, że ustawa z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o przeznaczeniu gruntów rolnych do zalesienia oraz ustawy - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 46, poz. 392) weszła w życie w dniu 2 kwietnia 2003 r., tj. po terminie wskazanym w art. 2 ustawy o przeznaczeniu gruntów rolnych do zalesienia, jako ostateczny do uzgodnienia limitów na rok 2004, tj. 31 marca.
SKO w O. decyzją z dnia [...] kwietnia 2006 r. Nr [...], wydaną na skutek odwołania skarżącego, uchyliło powyższą decyzję organu I instancji i przekazało sprawę temu organowi do ponownego rozpoznania wskazując, że limity zalesień powinny być tak długo ustalane, dopóki nie zostaną załatwione wszystkie wnioski i że w związku z tym nadal istnieje potrzeba prowadzenia postępowania w niniejszej sprawie.