Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Gronowski Sędzia NSA Czesława Socha (spr.) Sędzia del. WSA Jacek Czaja Protokolant Szymon Janik po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Burmistrza Miasta N. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. z dnia 17 maja 2010 r. sygn. akt III SA/Kr 932/09 w sprawie ze skargi A. K. - G. na zarządzenie Burmistrza Miasta N. T. z dnia 29 lipca 2004 r. nr 0151-60/04 w przedmiocie opłaty za usługi cmentarne 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Burmistrza Miasta N. T. na rzecz A. K. - G. 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 maja 2010 r. o sygnaturze III SA/Kr 932/09 - Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. w sprawie ze skargi A. K.-G. na zarządzenie Burmistrza Miasta N. T. z dnia [...] lipca 2004 r. o nr [...] w przedmiocie opłaty za usługi cmentarne - stwierdził nieważność powyższego zarządzenia w części obejmującej załącznik nr 1 pkt 3, pkt 6 wyrazy "terenu i", pkt 7, 11, 12, 13, 14, 16, 17, 18, 19 oraz § 2 zaskarżonego zarządzenia; orzekł także o zwrocie kosztów postępowania na rzecz skarżącej od Burmistrza Miasta N. T. w kwocie 557 zł.
Sąd I instancji przyjął, że zaskarżone zarządzenie w zakresie w jakim stwierdzono jego nieważność, jest sprzeczne z art. 7 ust. 2 ustawy z 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz. U. z 2000 r. Nr 23, poz. 295 ze zm.), art. 4 ust. 2 ustawy z 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43 ze zm.), art. 40 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.). Nie stwierdzono nieważności całego zarządzenia, gdyż część ustalonych opłat stanowią opłaty związane z pochowaniem zwłok, które mogą być nakładane na osoby korzystające z cmentarza.
Sąd nie podzielił poglądu w zakresie dopuszczalności ustalenia wszystkich zawartych w zarządzeniu opłat związanych z korzystaniem z cmentarza komunalnego i jego urządzeń. Uznał, że art. 30 ust. 2 pkt 3 cytowanej wyżej ustawy o samorządzie gminnym nie może być podstawą do ustalenia tych opłat, gdyż prawo do gospodarowania mieniem komunalnym nie oznacza prawa do nakładania opłat na osoby pozostające poza strukturą administracji samorządowej. Przepis ten nie może stanowić również podstawy do wydania jakiegokolwiek aktu prawa miejscowego. Uznano także że z art. 2 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych nie wynika jakiekolwiek uprawnienie do ustalania wysokości opłat. Niewątpliwie, ustawa wyżej cytowana o gospodarce komunalnej zawiera ogólną regulację pozwalającą na ustanowienie na jej podstawie opłat za korzystanie z urządzeń użyteczności publicznej. Ustawa ta ma jednak zastosowanie o tyle, o ile inna ustawa nie określi zakresu opłat pobieranych na podstawie tychże odrębnych przepisów. Porównanie art. 4 ustawy o gospodarce komunalnej z art. 7 ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych prowadzi do wniosku, że zastosowanie znajduje ustawa o cmentarzach i chowaniu zmarłych. Sąd I instancji podkreślił, że obie ustawy w zakresie swojej regulacji można określić jako lex generalis - ustawa o gospodarce komunalnej i lex specjalis - ustawa o cmentarzach i chowaniu zmarłych. Rozwiązując kolizję tych dwóch ustaw, Sąd Instancji stanął na stanowisku, że ustawa o cmentarzach i chowaniu zmarłych znajduje podstawę do nakładania opłat związanych z pochowaniem zwłok i tak należy rozumieć opłaty za usługi cmentarne. Przyjęcie odrębnego punktu interpretacji, zakładającej pierwszeństwo ustawy o gospodarce komunalnej, doprowadziłoby do uznania za nieobowiązującą tę treść ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych, która upoważnia do ustalenia opłaty za pochowanie zwłok (art. 7 ust. 2 ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych). Tym samym Sąd I instancji podkreślił, że przepisy ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych określają zakres opłat. Opłaty te obejmują swoim zakresem "opłatę za pochowanie zwłok".