Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Edward Kierejczyk Sędzia NSA Urszula Raczkiewicz (spr.) Sędzia del. WSA Maria Jagielska Protokolant Anna Fyda-Kawula po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Wojewody L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w L. z dnia 8 października 2009 r. sygn. akt III SA/Lu 277/09 w sprawie ze skargi Rady Miasta D. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody L. z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie uchwalenia programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w L.
Zaskarżonym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 8 października 2009 r., sygn. akt III SA/Lu 277/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w L. po rozpoznaniu sprawy ze skargi Rady Miasta D. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody L. z dnia [...] marca 2008 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie uchwalenia programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze w części obejmującej Rozdział III ustęp 3.1 w brzmieniu "monitoring najbardziej niebezpiecznych miejsc w mieście (zakup sprzętu)" i "szkolenia sprzedawców napojów alkoholowych" programu stanowiącego załącznik nr 1 do uchwały, a w pozostałej części skargę oddalił.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy.
Zaskarżonym rozstrzygnięciem nadzorczym Wojewoda L. działając na podstawie art. 91 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, ze zm.), stwierdził nieważność uchwały Nr [...] Rady Miasta D. z dnia [...] stycznia 2008 r. w sprawie uchwalenia Programu Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych dla Miasta D. oraz Gminnego Programu Walki z Narkomanią na terenie Miasta D. na rok 2008 w części obejmującej Rozdział III ust. 3.1 w brzmieniu "monitoring najbardziej niebezpiecznych miejsc w mieście (zakup sprzętu)" i "szkolenie dla sprzedawców napojów alkoholowych" oraz Rozdział V ust. 5.2 Lp. 1 w tabeli w brzmieniu: "monitoring miasta" i "szkolenia sprzedawców" Programu stanowiącego załącznik Nr 1 do uchwały .
W ocenie Wojewody L. zaplanowane przez Radę Miasta zadania i wydatki nie znajdują podstawy prawnej w obowiązujących przepisach prawa, a w szczególności nie upoważniają do podjęcia zakwestionowanych regulacji przepisy ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2007 r. nr 70 poz. 473).
Organ wskazał, że zgodnie z treścią art. 11¹ ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi - w celu pozyskania dodatkowych środków na finansowanie zadań określonych w art. 4¹ ust. 1 gminy pobierają opłatę za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych, o których mowa w art. 18. Natomiast art. 4¹ ust. 1 tej ustawy stanowi, iż prowadzenie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych oraz integracji społecznej osób uzależnionych od alkoholu należy do zadań własnych gmin i wskazuje przykładowo, jakie to są zadania. Nie znajduje oparcia w powołanych przepisach przeznaczenie dochodów z opłat za wydawanie zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych na zakup sprzętu do monitoringu najbardziej niebezpiecznych miejsc w mieście oraz na pokrycie kosztów szkoleń dla sprzedawców napojów alkoholowych. Wojewoda L. podniósł, że bezzasadne jest finansowanie szkoleń dla sprzedawców w zakresie obowiązywania jasno określonych i powszechnie znanych ustawowych regulacji dotyczących ograniczeń w sprzedaży alkoholu. Sprzedawcy napojów alkoholowych nie są podmiotami uczestniczącymi w procesie służącym realizacji profilaktyce i rozwiązywaniu problemów alkoholowych. Ich rola ogranicza się jedynie do odmowy sprzedaży alkoholu w przypadkach określonych ustawą, pod rygorem utraty zezwolenia na jego sprzedaż. W ocenie Wojewody słuszność zakupu sprzętu służącego do monitoringu niebezpiecznych miejsc w mieście nie budzi wątpliwości, jednakże winny być one finansowane z innych źródeł, z uwagi na fakt, iż zadanie to wykracza poza cel unormowań zawartych w ustawie.