Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Drachal Sędzia NSA Zbigniew Czarnik (spr.) sędzia del. WSA Ewa Cisowska-Sakrajda Protokolant Kacper Tybuszewski po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej "P S.A. w W od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 sierpnia 2015 r. sygn. akt VII SA/Wa 1008/15 w sprawie ze skargi "P S.A. w W na decyzję Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego z dnia [..] marca 2015 r. nr [..] w przedmiocie naruszenia przepisów z zakresu kolejnictwa 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od "P S.A. w W na rzecz Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 7 sierpnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: WSA w Warszawie lub Sąd I instancji) oddalił skargę P S.A. w W (dalej: spółka) na decyzję Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego (dalej: Prezes) z dnia [...] marca2015 r. w przedmiocie naruszenia przepisów z zakresu kolejnictwa.
Ze stanu faktycznego sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynika, że decyzją dnia [...] grudnia 2013 r. Prezes stwierdził stosowanie przez spółkę bezprawnych praktyk naruszających zbiorowe interesy pasażerów w transporcie kolejowym, które polegały na niezapewnieniu podróżnym należytej obsługi w zakresie systemu sprzedaży i rezerwacji miejsc w pociągach, co jest niezgodne z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. poz. 1173, ze zm.), dalej: p.p.
Decyzją z dnia z dnia [...] marca2015 r. Prezes, po ponownym rozpatrzeniu sprawy utrzymał w mocy własną decyzję z dnia 9 grudnia 2013 r. Organ podkreślił, że czyn skarżącej nie miał charakteru incydentalnego, wpłynął na nieograniczoną liczbę pasażerów i był rozłożony w czasie. Prezes powołał się na skargi różnych pasażerów składane od 21 lutego 2013 r. do 14 października 2013 r. (30 skarg) dotyczące nieprawidłowości w systemie sprzedaży i rezerwacji miejsc w pociągach, rezerwacji miejsc w różnych konfiguracjach (dwie, trzy lub więcej osób zgłaszających żądanie odbycia podróży na sąsiednich miejscach), w różnych pociągach i na różnych trasach. Zdaniem organu skarżąca poprzez niezapewnienie należytej obsługi w opisanym zakresie, naruszyła interesy pewnej grupy osób, których nie sposób z góry indywidualnie oznaczyć. Grupę tę tworzyły osoby w różnym wieku, o różnej sprawności ruchowej i celu podróży, podróżujące z opiekunem, lub sprawujące pieczę nad dzieckiem. Pasażerowie z różnych uzasadnionych względów potrzebowali gwarancji, że zostanie im przydzielone konkretne miejsce w pociągu.
WSA oddalił skargę na powyższą decyzję. Sąd stwierdził, że bezprawnymi praktykami, o których mowa w art. 14 b ust. 1 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 16, poz. 94 ze zm.), dalej: u.t.k., będą takie zachowania przedsiębiorcy, które wskazują na powtarzalność wobec różnych pasażerów (również tych, którzy mogą potencjalnie skorzystać z transportu kolejowego). Pojęcie zbiorowych interesów pasażerów w transporcie kolejowym dotyczy naruszenia praw przysługujących nieokreślonej liczbie osób korzystających obecnie, jak i tych, które w przyszłości skorzystają z transportu kolejowego w analogicznych okolicznościach.
Zdaniem Sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy (skargi podróżnych) potwierdza w sposób wystarczający i jednoznaczny, że skarżąca nie zapewniła podróżnym należytej obsługi w szczególności odnośnie stosowanego przez skarżącą systemu sprzedaży i rezerwacji miejsc w pociągach poprzez przydzielanie w ramach jednej transakcji oddzielnych miejsc podróżnym (niepełnosprawni z opiekunem, rodzice z dziećmi), jak i systemu pobierania miejscówek przez pasażerów posiadających bilety okresowe.