Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie B. S. w T. wniósł skargę kasacyjną żądając uchylenia zaskarżonego orzeczenia w całości i uwzględnienia skargi na decyzję Komisji Nadzoru Bankowego z dnia 23 lutego 2006 r. lub uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia oraz zasądzenia kosztów procesowych.
Na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a. skarżący zarzucił Sądowi I instancji naruszenie przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy tj.:
- art. 134 § 1 p.p.s.a. przez nieuwzględnienie, że art. 37 prawa bankowego nie dotyczy zmian w statucie polegających na ustanowieniu wymogu 2/3 głosów rady nadzorczej dla odwołania prezesa banku.
-art. 141 § 4 p.p.s.a. przez nieprzedstawienie w uzasadnieniu wyroku szczegółowej analizy art. 37 prawa bankowego oraz lakoniczne i ogólnikowe odniesienie się do zarzutów skarżącego, co nie pozwala na zrekonstruowanie toku rozumowania Sądu, które było podstawą rozstrzygnięcia,
-art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i lit. c p.p.s.a. przez nieuwzględnienie skargi i utrzymanie w mocy decyzji Komisji Nadzoru Bankowego z dnia 23 lutego 2006 r. nr [...] i poprzedzającej ją decyzji z dnia 13 września 2005 r. nr [...] mimo, że istniały przesłanki do ich uchylenia tj. przyjęcie przez Sąd, że nie doszło do naruszenia art. 7 i 107 § 3 k.p.a.
Na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. skarżący zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego tj.
- art. 37 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe przez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że przepis art. 37 ustawy dotyczy zmian w statucie banku polegających na ustanowieniu wymogu 2/3 głosów rady nadzorczej dla odwołania prezesa banku,
-art. 37 prawa bankowego przez błędne zastosowanie polegające na przyjęciu, że wprowadzenie zmian w statucie polegających na ustanowieniu wymogu 2/3 głosów rady nadzorczej dla odwołania prezesa banku nie gwarantuje bezpieczeństwa gromadzonych w banku środków,
-art. 7 kodeksu postępowania administracyjnego przez jego błędne zastosowanie i uznanie, że organ dokładnie wyjaśnił okoliczności sprawy oraz należycie uwzględnił słuszny interes strony,
-art. 107 § 3 k.p.a. przez błędne zastosowanie i uznanie, że decyzja organu była właściwie uzasadniona.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej skarżący wskazał, że w świetle art. 37 prawa bankowego przesłanką odmowy akceptacji zmian statutu przez Komisję Nadzoru Bankowego jest przewidywana działalność banku, która naruszałaby przepisy prawa, interesy klientów albo nie gwarantowałaby bezpieczeństwa gromadzonych w banku środków. Zdaniem skarżącego termin "działalność banku" należy interpretować w kontekście przepisów art. 5 i 6 prawa bankowego, których treść nie obejmuje trybu powołania i odwołania prezesa zarządu banku. Dlatego odmowa zezwolenia na zmianę statutu B. S. w T. wydana przez Komisję w trybie art. 37 ustawy jest sprzeczna z prawem. Błędne jest również twierdzenie Sądu, że wprowadzenie modyfikacji w dotychczasowym trybie głosowania w Radzie Nadzorczej nie gwarantuje bezpieczeństwa gromadzonych w Banku środków. Według skarżącego zaproponowana zmiana statutu nie pozbawiła Rady Nadzorczej jej uprawnień nadzorczych i kontrolnych, która nadal posiada możliwość szybkiej i skutecznej reakcji na ewentualne nieprawidłowości w zarządzaniu Bankiem. Osłabienie uprawnień Rady miałoby miejsce w sytuacji, gdyby organ ten w ogóle nie miał prawa odwołania Prezesa Zarządu. Dlatego uchwalona przez właścicieli banku zmiana statutu była zgodna z przepisami prawa i nie miała negatywnego wpływu na bezpieczeństwo środków znajdujących się w tym Banku.