Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Kręcisz Sędzia NSA Maria Jagielska Sędzia NSA Małgorzata Rysz (spr.) Protokolant Milena Dąbkowska po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Gminy W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 20 listopada 2014 r., sygn. akt IV Sa/Wa 1538/14 w sprawie ze skargi R. H. na uchwałę Rady Gminy W. z dnia [...] października 2013 r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia taryf zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Gminy W. na rzecz R. H. 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 20 listopada 2014 r., sygn. akt IV SA/Wa 1538/14 po rozpoznaniu skargi R.H. na uchwałę Rady Gminy W. z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków, stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały.
Z uzasadnienia wyroku Sądu I instancji wynika, że za podstawę rozstrzygnięcia przyjął on następujące ustalenia.
Skarżący R.H., po uprzednim wezwaniu Rady Gminy W. do usunięcia naruszenia prawa, wniósł skargę do WSA w W., na powyżej opisaną uchwałę, w której domagał się stwierdzenia jej nieważności w części dotyczącej przyjęcia kryterium opisującego gospodarstwo domowe, co wiązało się z różną ceną jednostkową za 1m3 zaopatrzenia w wodę, tj. opłaty wskazanej w lp. 3 w § 1 pkt 1 tabela 1 taryfy.
W uzasadnieniu skargi wskazał, że Rada Gminy dokonała podziału odbiorców, jedną z ustalonych kategorii są tzw. "odbiorcy pozostali usług - mieszkańcy niezameldowani na terenie gminy W.". Jednocześnie zróżnicowała stawki, przy czym stawka dla grupy "odbiorcy pozostali", jest wyższa niż stawka dla gospodarstw domowych, zdefiniowanych jako "mieszkańcy zameldowani na terenie gminy W.". Jego zdaniem, żaden przepis powszechnie obowiązującego prawa nie zezwala na różnicowanie mieszkańców zamieszkujących obszar tej samej gminy, a wprowadzenie jakichkolwiek kryteriów różnicujących sytuację prawną lub faktyczną takich osób, w tym różnych stawek za wodę, stanowi dyskryminację mieszkańców, którzy zostali obciążeni innymi prawami.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy wniosła o jej oddalenie. W uzasadnieniu wskazała, że taryfa na dostawę wody w poz. 1 obejmuje dostawę wody do mieszkańców, natomiast w poz. 3 do pozostałych odbiorców. Różnica w cenie wody wynika z rzeczywiście ponoszonych kosztów przez dostawcę. Przeciętne zużycie wody w okresie poza sezonem letnim wynosi ok. 1300 m³/dobę, natomiast w sezonie letnim do 4900 m³/dobę. Koszty ponoszone na utrzymanie w gotowości mocy produkcyjnych wody na wyższym poziomie wpłynęły na konieczność określenia różnych cen pomiędzy grupą I taryfową a grupą III taryfową. Ze względu na trudność z określeniem grupy mieszkańców korzystających okresowo z dostawy wody przyjęto sposób, który daje 100% możliwości weryfikacji grup taryfowych, co wpływa na transparentność określonych taryf i adekwatność ponoszonych kosztów do faktycznych możliwości uzyskania przychodów od odbiorców kolejnych grup taryfowych. Taki sposób ustalenia taryf jest dopuszczalny przez prawo, gdyż daje możliwość pokrycia kosztów dostawy wody z uzyskanych przychodów. Jednocześnie pozwala w sposób adekwatny i w konsekwencji proporcjonalny traktować poszczególne grupy taryfowe. Obciążenie mieszkańców stale używających wody kosztami globalnymi byłoby łamaniem zasady sprawiedliwości społecznej. Każdy z mieszkańców ma możliwość wyboru grupy taryfowej z uwagi na fakt zameldowania na terenie Gminy. Zakład Wodociągów i Kanalizacji w W. (jak również inne firmy tego typu) nie dysponuje innymi możliwościami prawnymi i technicznymi do weryfikacji ww. grup mieszkańców.