Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia NSA Zbigniew Czarnik Sędzia del. WSA Cezary Kosterna (spr.) Protokolant Konrad Piasecki po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2019 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej R. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. z dnia 2 grudnia 2016 r. sygn. akt III SA/Wr 925/16 w sprawie ze skargi R. R. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania w sprawie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od R. R. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we W. wyrokiem z 2 grudnia 2016 r. sygn. akt III SA/Wr 925/16 oddalił skargę R. R. (dalej: skarżący lub strona) na postanowienie Dyrektora Izby Celnej we W. z [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminowi do wniesienia odwołania.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
Postanowieniem z [...] maja 2016 r. Dyrektor Izby Celnej (dalej Dyrektor IC lub organ odwoławczy) na podstawie art. 228 § 1 pkt 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. 2015 poz. 613, dalej: ordynacja podatkowa lub op) w związku ze złożonym przez R. R. odwołaniem od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w L. z [...] września 2015 r. w sprawie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry stwierdził uchybienie terminowi do wniesienia odwołania.
W przedmiotowej sprawie Naczelnik Urzędu Celnego w L. decyzją z [...] września 2015 r. nałożył na skarżącego karę pieniężną za urządzanie gier na automacie poza kasynem gry. Strona pismem z 2 marca 2016 r. złożyła wniosek o prawidłowe doręczenie decyzji wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia odwołania od ww. decyzji. Pełnomocnik skarżącego stwierdził, że skarżący nie otrzymał nigdy wspomnianej decyzji, nie miał świadomości nałożenia na niego kary i tym samym decyzja nie weszła nigdy do obrotu prawnego.
Uzasadniając zaskarżone postanowienie Dyrektor IC wyjaśnił, że ze znajdującego się w aktach sprawy zwrotnego potwierdzenia odbioru zaskarżonej decyzji wynika, że decyzja została doręczona w tzw. trybie zastępczym, ponieważ strona nie odebrała zaadresowanej przez organ I instancji przesyłki. Organ wskazał, że ostatnim dniem pozostawania przesyłki w placówce pocztowej z powodu nieodebrania jej przez stronę był dzień 22 września 2015 r., z upływem którego uznano, zgodnie z przepisem art. 150 op, doręczenie decyzji za dokonane. Przesyłka zawierająca odwołanie została nadana 3 marca 2016 r., czyli po terminie wymienionym w art. 223 § 2 op. Organ zauważył, że skarżący odebrał osobiście postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego w L. o wszczęciu postępowania z [...] maja 2015 r. skierowane na adres: ul. K. [...],[...] L.. Przypomniał też, że adres ten strona zgłosiła w urzędzie skarbowym jako adres korespondencyjny. Kolejne pisma procesowe w przedmiotowej sprawie kierowane na powyższy adres przez Naczelnika Urzędu Celnego w L. były odbierane przez pełnoletniego domownika, który podjął się przekazania stronie korespondencji. Dyrektor IC stwierdził, że strona zaniedbała obowiązku powiadomienia organu podatkowego o zmianie adresu, a organ podatkowy działając zgodnie z przepisem art. 146 § 2 Ordynacji podatkowej prawidłowo skierował decyzję pod dotychczasowy adres, który strona sama wskazała.
Skarżący w skardze na to postanowienie wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. zarzucił zaskarżonemu postanowieniu naruszenie:
1. art. 150 Ordynacji podatkowej poprzez błędne przyjęcie, iż decyzja została skarżącemu doręczona w trybie zastępczym;