Skarga kasacyjna na uchwałę Rady Miejskiej w N. w przedmiocie zmiany uchwały w sprawie określenia liczby punktów sprzedaży napojów zawierających powyżej 4,5 % alkoholu (z wyjątkiem piwa), przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży jak i w miejscu sprzedaży, zasad usytuowania na terenie gminy miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych oraz wprowadzenia zakazu spożywania napojów alkoholowych w niektórych miejscach na terenie miasta i gminy N.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Cezary Pryca Sędziowie NSA Zofia Borowicz Sędzia del. WSA Małgorzata Grzelak (spr.) Protokolant Patrycja Kozłowska po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Rady Miejskiej w N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. z dnia 21 lutego 2014 r. sygn. akt III SA/Wr 3/14 w sprawie ze skargi Wojewody D. na uchwałę Rady Miejskiej w N. z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie zmiany uchwały w sprawie określenia liczby punktów sprzedaży napojów zawierających powyżej 4,5 % alkoholu (z wyjątkiem piwa), przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży jak i w miejscu sprzedaży, zasad usytuowania na terenie gminy miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych oraz wprowadzenia zakazu spożywania napojów alkoholowych w niektórych miejscach na terenie miasta i gminy N. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Rady Miejskiej w N. na rzecz Wojewody D. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/5

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 lutego 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we W. (dalej: WSA we W. lub Sąd I instancji), sygn. akt III SA/Wr 3/14, po rozpoznaniu skargi Wojewody D. na uchwałę Rady Miejskiej w N. z dnia [...] grudnia 2011 r., nr [...]: 1) stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały; 2) zasądził od Gminy N. na rzecz Wojewody zwrot kosztów zastępstwa procesowego; 3) określił, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu do dnia prawomocności wyroku.

Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia.

Uchwałą Nr [...] z dnia [...] stycznia 2003 r. Rada Gminy i Miasta N. ustaliła maksymalną liczbę punktów sprzedaży napojów alkoholowych zawierających powyżej 4,5% alkoholu (z wyjątkiem piwa) przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży na 55 punktów (§ 1 uchwały).

W dniu [...] grudnia 2011 r. Rada Miejska w N. podjęła zaskarżoną uchwałę w sprawie zmiany w uchwale nr [...] Rady Gminy i Miasta N. z dnia [...] stycznia 2003 r. w sprawie określenia liczby punktów sprzedaży napojów zawierających powyżej 4,5% alkoholu (z wyjątkiem piwa), przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, jak i w miejscu sprzedaży, zasad usytuowania na terenie gminy miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych oraz wprowadzenia zakazu spożywania napojów alkoholowych w niektórych miejscach na terenie miasta i gminy N.

W § 1 ww. uchwały zmieniono § 1 uchwały [...] z dnia [...] stycznia 2003 r. w ten sposób, że otrzymał on brzmienie: "Ustala się maksymalną liczbę punktów sprzedaży napojów alkoholowych zawierających powyżej 4,5% alkoholu (z wyjątkiem piwa) przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży na terenie gminy i miasta N. w ilości 50 punktów, w tym do 10 punktów w N." W podstawie prawnej uchwały powołano się na art. 12 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 473, dalej: u.w.t.).

Wojewoda D., w oparciu o art. 93 ust.1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz.U. z 2013 r. poz. 594, dalej: ustawa o samorządzie gminnym lub u.s.g.) oraz art. 50 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz.270, dalej: p.p.s.a.) złożył skargę do WSA we W., w której wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały z dnia [...] grudnia 2011 r., nr [...]. W ocenie organu z art. 12 ust. 1 i ust. 4 u.w.t. nie można wywieść uprawnienia rady gminy do wyznaczania w drodze uchwały obszarów (sektorów) na terenie gminy, dla których ustala się odrębną (różną) ilość punktów sprzedaży napojów alkoholowych. Art. 12 ust. 1 u.w.t. dopuszcza jedynie, aby rada gminy określiła w drodze uchwały liczbę określonych punktów sprzedaży dla terenu gminy (miasta), jako całości, a nie dla jej poszczególnych czy wybranych części. Powyższa wykładnia znajduje potwierdzenie w unormowaniu zawartym w treści art. 7 Konstytucji. Ponadto organ zwrócił uwagę, że fakt określenia różnej ilości punktów sprzedaży alkoholu w poszczególnych bądź w wybranych rejonach Gminy, w szczególności, gdy brak jest w tym względzie wyraźnego upoważnienia ustawowego, może powodować zróżnicowanie sytuacji podmiotów ubiegających się o uzyskanie właściwego zezwolenia na sprzedaż alkoholu. Podmiot spoza obrębu Miasta będzie miał większe szanse na uzyskanie zezwolenia aniżeli ten, który będzie się ubiegał o uzyskanie zezwolenia w samym Mieście. Zatem nastąpi ograniczenie praw podmiotów wyrażających chęć podjęcia określonego rodzaju działalności na terenie miasta. Zatem zaskarżoną uchwałą ograniczono uprawnienia podmiotu ubiegającego się o wydanie zezwolenia, wynikające z art. 12 ust. 1 ustawy. Wojewoda D. uznał, że skoro kwestionowany jest zapis uchwały, który stanowi jej jedyny merytoryczny element, to zasadne jest stwierdzenie nieważności całości uchwały.

Strona 1/5