Skarga kasacyjna na postanowienie SKO w Bydgoszczy w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędzia NSA Joanna Sieńczyło-Chlabicz Sędzia del. WSA Beata Kozicka (spr.) Protokolant asystent sędziego Monika Tutak - Rutkowska po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 18 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/Bd 1215/14 w sprawie ze skargi J. G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bydgoszczy z dnia [...] września 2014 r., nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/8

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 18 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/Bd 1215/14 oddalił skargę J. G. (dalej także: skarżąca, zobowiązana) na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej.

I

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy. Pismem z dnia 9 czerwca 2014 r. skarżąca wniosła, zarzut w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej na podstawie tytułu wykonawczego nr [...], wystawionego przez Wójta Gminy S. z tytułu opłaty planistycznej dotyczących działek położonych w G., przeciwko prowadzeniu egzekucji administracyjnej na podstawie art. 33 § 1 pkt 1 z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. Dz.U z 2016 r., poz. 599 ze zm., dalej zwaną: ustawą egzekucyjna lub u.p.e.a.) i wniosła o umorzenie postępowania. Uzasadniając zarzut zobowiązana podniosła, że obowiązek wynikający z decyzji Wójta Gminy S. z dnia [...] października 2002 r. w sprawie ustalenia opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości działek uległ przedawnieniu. W jej ocenie w niniejszej sprawie winien znaleźć zastosowanie przepis art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm., dalej także O.p.) przewidujący 5-letni termin przedawnienia należności.

Organ egzekucyjny, którym w przedmiotowej sprawie jest Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w B. zwrócił się do Wójta Gminy S. o wyrażenie stanowiska wierzyciela w zakresie zgłoszonego zarzutu w trybie art. 34 § 1 ustawy egzekucyjnej. Postanowieniem z dnia [...] lipca 2014 r. Wójt Gminy S. uznał podniesiony zarzut za nieuzasadniony. Wyjaśnił, że przepisy Ordynacji podatkowej dotyczące przedawnienia zobowiązań podatkowych nie mają zastosowania w stosunku do opłaty planistycznej. Jednocześnie wskazał, że również analiza okresu przedawnienia dokonana na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego, nie daje możliwości uznania zarzutu za zasadny.

Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem strona złożyła zażalenie, w którym stwierdziła, że w jej ocenie zarzut przedawnienia jest zasadny ponieważ na podstawie art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej dochodzenie ustalonej opłaty planistycznej ostateczną decyzją Wójta Gminy S. przedawniło się z końcem roku 2007. Skarżąca wskazała, że w demokratycznym państwie prawa nie jest możliwe aby obowiązek o charakterze publicznoprawnym, a takim jest opłata planistyczna, nie podlegał przedawnieniu. Odnośnie badania przedawnienia na podstawie art. 123 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm., dalej także k.c.), skarżąca wywiodła, że termin przedawnienia również upłynął, a ustalenia Wójta Gminy S. dotyczące przerwania biegu terminu przedawnienia są chybione.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. postanowieniem z dnia [...] września 2014 r. utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie Wójta Gminy S. z dnia [...] lipca 2014 r., w którym organ ten wyraził stanowisko wierzyciela w przedmiocie zarzutu zgłoszonego w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej przez stroną, uznając do za nieuzasadniony. Wyjaśnił, że zgodnie z art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.) jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości. Opłata ta jest dochodem własnym gminy. Organ odwoławczy przypomniał, że wysokość opłaty nie może być wyższa niż 30% wzrostu wartości nieruchomości, i potocznie nazywana jest opłatą planistyczną (rentą planistyczną). Następnie podniósł, że charakter opłaty planistycznej oraz możliwość stosowania do niej przepisów ustawy Ordynacja podatkowa wielokrotnie były przedmiotem orzecznictwa sądowego. Obecnie orzecznictwo w tej kwestii, na co zwrócił uwagę, jest jednolite i stoi na stanowisku, że wprawdzie opłata z tytułu wzrostu wartości nieruchomości jest daniną posiadającą pewne cechy podatku, ale obowiązek jej zapłaty nie wynika z ustawy podatkowej i ustawa ta nie ma do niej zastosowania.

Strona 1/8