Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marzenna Zielińska Sędzia NSA Magdalena Bosakirska Sędzia NSA Anna Robotowska (spr.) Protokolant Paweł Gorajewski po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej L.T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 7 maja 2013 r. sygn. akt III SA/Lu 672/12 w sprawie ze skargi L. T. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od L. T. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 900 zł (dziewięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z 7 maja 2013 r. oddalił skargę L. T. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2012 r. w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym.
I.
Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r., nr: [...], L. Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego w L. (dalej także jako: WITD) nałożył na L. T. karę pieniężną w wysokości 15.000 złotych za naruszenia przepisów o transporcie drogowym. Kontrolę przeprowadzono w dniu 15 września 2011 r., a jej wyniki udokumentowano protokołem. W wyniku kontroli stwierdzono naruszenia przepisów o transporcie drogowym w postaci: wykonywania przewozu drogowego pojazdem wyposażonym w cyfrowe urządzenie rejestrujące bez wymaganego sprawdzenia okresowego; przekroczenia maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy przy wykonywaniu przewozu drogowego; wykonywania transportu drogowego lub przewozu na potrzeby własne z naruszeniem warunków dotyczących dokumentacji pracy kierowcy w zakresie kierowania kierowcy na badania lekarskie lub psychologiczne.
W odwołaniu od decyzji L. T. zarzucił, że taryfikator kar zawarty w ustawie o transporcie drogowym nie różnicuje ich wysokości w zależności od wielkości przedsiębiorstwa. Podniósł, że prowadzi niewielką, jednoosobową działalność gospodarczą i nie stać go na zapłacenie tak wysokiej kary.
Po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z dnia [...] kwietnia 2012 r., znak: [...], Główny Inspektor Transportu Drogowego uchylił w całości decyzję organu I instancji oraz nałożył karę pieniężną w wysokości 10.000 zł.
Na podstawie analizy danych cyfrowych pobranych z karty kierowcy organ odwoławczy wskazał i szczegółowo opisał 13 przypadków, w których kierujący pojazdem - przedsiębiorca L. T. nie zastosował się do przepisów określających zasady stosowania przerw w prowadzeniu pojazdów. Przedsiębiorca nie przedstawił dokumentów wskazujących na dopuszczalne w świetle rozporządzenia nr 561/2006 odstępstwa od przepisów określających czas pracy kierowców. Organ wskazał również, że zainstalowany w pojeździe tachograf został poddany badaniu okresowemu w dniu 2 kwietnia 2009 r. Kolejne badanie powinno zostać przeprowadzone do dnia 2 kwietnia 2011 r. Kontrola drogowa w dniu 15 września 2011 r. ujawniła brak przeprowadzenia stosownych badań okresowych. Organ wskazał również, że przeprowadzona kontrola drogowa ujawniła również brak aktualnych badań lekarskich oraz psychologicznych kierowcy (przedsiębiorcy) L. T..
Organ odwoławczy podkreślił, że w świetle obowiązujących przepisów to na przedsiębiorcy spoczywa obowiązek takiej organizacji pracy kierowców, aby były przestrzegane normy dotyczące czasu pracy. W badanym przypadku kierowca był jednocześnie przedsiębiorcą, tym bardziej zatem miał bezpośredni wpływ na planowanie zadań przewozowych.
Z uwagi na zmianę przepisów ustawy o transporcie drogowym, która wprowadziła zasadę, że suma kar pieniężnych za naruszenia stwierdzone podczas jednej kontroli drogowej nie może przekroczyć 10.000 zł, organ odwoławczy uchylił decyzję organu I instancji i wymierzył karę w wysokości maksimum określonego w nowych przepisach.