Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dariusz Dudra Sędziowie NSA Andrzej Kuba (spr.) Małgorzata Korycińska Protokolant Anna Fyda-Kawula po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Zarządu Województwa W.-M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w O. z dnia 23 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Ol 182/13 w sprawie ze skargi G. G. na decyzję Zarządu Województwa W.-M. z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania do zwrotu części dofinansowania z budżetu Unii Europejskiej 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w O.; 2) zasądza od Gminy G. na rzecz Zarządu Województwa W.-M. 7.480 (słownie: siedem tysięcy czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 23 maja 2013 r. po rozpoznaniu sprawy ze skargi Gminy G. na decyzję Zarządu Województwa W. z dnia nr [...] w przedmiocie zwrotu części środków finansowych przyznanych w ramach realizacji projektu z budżetu Unii Europejskiej uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Zarządu Województwa W. z dnia 12 [...] 2011r. nr [...], oraz określił, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
Z uzasadnienia Sądu I instancji wynika, że za podstawę rozstrzygnięcia przyjął on następujące ustalenia.
W dniu 28 [...] 2009 r. Zarząd Województwa W. zawarł z Gminą G. umowę o dofinansowanie projektu pn. "Rozwój funkcji uzdrowiskowej w G. poprzez urządzenie plaży i budowę parków: zdrojowego i kinezyterapeutycznego". W wyniku przeprowadzonych czynności kontrolnych stwierdzono nieprawidłowości w zakresie stosowania przez beneficjenta przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2010r. nr113, poz.759 ze zm.). W ocenie IZ, nieprawidłowości te skutkowały koniecznością pomniejszenia wydatków kwalifikowalnych o wartość korekt finansowych naliczonych według zasad określonych w dokumencie opracowanym przez Ministerstwo Rozwoju Regionalnego zatytułowanym: "Wymierzanie korekt finansowych za naruszenia prawa zamówień publicznych związane z realizacją projektów współfinansowanych ze środków funduszy UE". Z uwagi na brak możliwości wyliczenia korekty finansowej za pomocą metody dyferencyjnej, posłużono się metodą wskaźnikową.
Decyzją z dnia 12 [...] 2011 r. na podstawie art. 207 ust. 1 pkt. 2 i ust. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. nr 157, poz. 1240 ze zm.) zobowiązano Gminę do zwrotu części środków przeznaczonych na realizację projektu finansowanego z udziałem środków europejskich i określono termin, od którego nalicza się odsetki oraz sposób zwrotu środków.
W uzasadnieniu wydanej, w związku ze złożonym przez Gminę wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, decyzji z dnia 24 [...] 2012 r., którą utrzymano w mocy opisaną powyżej decyzję z dnia 12 [...] 2011 r., wskazano, że beneficjent nieprawidłowo uzależnił możliwość udziału w przeprowadzonym w ramach projektu postępowaniu o udzielenie zamówienia na wyłonienie wykonawcy nadzoru inwestycyjnego, nr [...], od posiadania przez wykonawcę doświadczenia w pełnieniu usługi nadzoru nad inwestycjami realizowanymi ze środków pochodzących z budżetu państwa, jak i z Unii Europejskiej. W ocenie IZ, powyższy wymóg nie znajdował uzasadnienia w świetle zapisów art. 22 ust. 4 Prawa zamówień publicznych. IZ odwołała się do stanowiska wyrażonego w uchwale Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 24 marca 2011 r., sygn. akt KIO/KD 20/11, zgodnie z którym nie ma powodów, które uzasadniałoby twierdzenie, że jedynie wykonawca dysponujący osobami posiadającymi doświadczenie w realizacji zadań finansowanych ze środków UE gwarantuje prawidłowe wykonanie zamówienia.
Zarząd Województwa wskazał ponadto na stwierdzone w toku czynności kontrolnych nieprawidłowości dotyczące postępowania nr [...] na wyłonienie wykonawcy robót budowlanych w ramach zadania pn. "Urządzenie plaży i budowa parku zdrojowego celem poprawy funkcji uzdrowiskowej w G.". W ocenie IZ, Gmina nieprawidłowo określiła przedmiot zamówienia poprzez wskazanie nazw własnych konkretnych produktów. Samo dopuszczenie przez zamawiającego możliwości złożenia rozwiązań równoważnych ze wskazanymi przez niego znakami towarowymi nie było wystarczające do uznania, że opis przedmiotu zamówienia nie naruszył przepisu art. 29 ust. 3 Prawa zamówień publicznych.