Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Robotowska Sędzia NSA Jan Bała (spr.) Sędzia del. WSA Magdalena Maliszewska Protokolant Paweł Gorajewski po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 listopada 2014 r., sygn. akt VI SAB/Wa 66/14 w sprawie ze skargi M. B. na bezczynność Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie powołania na stanowisko komornika sądowego oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z 25 listopada 2014 r., sygn. akt VI SAB/Wa 66/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. B. na bezczynność Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie rozpoznania wniosku o powołanie na stanowisko komornika sądowego.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
Pismem z [...] kwietnia 2014 r. M. B., powołując się na treść art. 12 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. z 2011 r., Nr 231, poz. 1376 ze zm.; dalej u.k.s.e.) wystąpił do Ministra Sprawiedliwości z wnioskiem o powołanie go na stanowisko komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w M..
W ocenie organu, nadesłane przez skarżącego dokumenty były niewystarczające do rozpoznania wniosku, dlatego też pismem z [...] kwietnia 2014 r., działając w oparciu o art. 64 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.; dalej k.p.a.), wezwał skarżącego do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez nadesłanie:
- zaświadczenia lekarza medycyny pracy o posiadaniu przez skarżącego zdolności psychicznej i fizycznej pozwalającej na pełnienie obowiązków komornika;
- dokumentu potwierdzającego odbycie przez skarżącego aplikacji komorniczej;
- dokumentu potwierdzającego złożenie przez skarżącego egzaminu komorniczego.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie skarżący przedstawił zaświadczenie lekarza medycyny pracy oraz świadectwo potwierdzające złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu komorniczego. Wyjaśnił również, iż jako praktyk, który złożył z wynikiem pozytywnym egzamin komorniczy przed wejściem w życie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji nie miał obowiązku odbywania aplikacji komorniczej.
Pismem z [...] maja 2014 r. organ poinformował skarżącego, iż jego wniosek o powołanie na stanowisko komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w M. został pozostawiony bez rozpoznania, z uwagi na nieuzupełnienie w terminie 7 dni braku formalnego wniosku, tj. nienadesłanie dokumentu potwierdzającego odbycie aplikacji komorniczej.
Pismem z [...] czerwca 2014 r. skarżący wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa, wskazując, że w jego ocenie, pozostawienia wniosku bez rozpoznania jest nieprawidłowe i sprzeczne z treścią oraz ratio legis przepisów ustawy o komornikach sądowych i egzekucji. Uzasadniając swoje stanowisko, odwołał się do wyroku Sądu Najwyższego - Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 2 grudnia 1998 r., sygn. akt III RN 176/98. W ocenie skarżącego, wymaganie od niego dokumentu potwierdzającego odbycie aplikacji komorniczej (którego nie posiada albowiem złożył egzamin komorniczy w 1994 r. kiedy odbycie aplikacji komorniczej nie było wymagane) jest nielogiczne i nieracjonalne, szczególnie w świetle jego dotychczasowej praktyki zawodowej, tj. zatrudnienia w okresie 1997 - 2007 w charakterze komornika sądowego, a w okresie 2012 - 2014 w charakterze asesora - zastępcy komornika.
Pismem z [...] lipca 2014 r. organ zajął stanowisko w sprawie. Podniósł, iż wskazany przez stronę wyrok Sądu Najwyższego z 2 grudnia 1998 r. miał zastosowanie do konkretnej sprawy dotyczącej ubiegania się o stanowisko komornika osoby spełniającej wymogi warunkujące powołanie przed wejściem w życie ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji, która ponadto nie przerwała działalności zawodowej, jak to miało miejsce w przypadku skarżącego, którego Minister Sprawiedliwości, decyzją z [...] lutego 2007 r. odwołał ze stanowiska komornika w związku z wyrokiem Sądu Rejonowego w C. z 1 grudnia 2005 r., sygn. akt [...].