Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie odmowy wypłaty miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Jyż (spr.) Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędzia del. WSA Henryka Lewandowska- Kuraszkiewicz Protokolant Konrad Piasecki po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej S. P. A. Z. O. Z. w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 2 sierpnia 2012 r. sygn. akt V SA/Wa 1170/12 w sprawie ze skargi S. P. A. Z. O. Z. w L. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzające ją decyzje Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z dnia [...] grudnia 2011 r., nr [...], z dnia [...] stycznia 2012 r., nr [...], z dnia [...] lutego 2012 r., nr [...]; 3. zasądza od Ministra Pracy i Polityki Społecznej na rzecz S. P. A. Z. O. Z. w L. 1.120 (jeden tysiąc sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6539 Inne o symbolu podstawowym 653
Inne orzeczenia z hasłem:
Ochrona zdrowia
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej
Uzasadnienie strona 1/9

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. objętym skargą kasacyjną wyrokiem oddalił skargę S. P. A. Z. O. Z. w L. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] kwietnia 2012 r. w przedmiocie odmowy wypłaty dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych.

Stan sprawy przyjęty przez Sąd I instancji przedstawiał się następująco:

skarżący SPAZOZ wnioskami z dnia 17 listopada 2011 r., 19 grudnia 2011 r. oraz 11 stycznia 2012 r. wystąpił do Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych o wypłatę miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych za miesiące październik, listopada oraz grudzień 2011 r.

Decyzjami z dnia [...] grudnia 2011 r., [...] stycznia 2012 r. i [...] lutego 2012 r. Prezes Zarządu PFRON odmówił skarżącemu wypłaty dofinansowania za wnioskowane miesiące.

Objętą skargą decyzją Minister Pracy i Polityki Społecznej utrzymał w mocy decyzje organu I instancji, wskazując, że stosownie do art. 26b ust. 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r., Nr 127, poz. 721, ze zm., dalej: ustaw o rehabilitacji zawodowej), miesięczne dofinansowanie nie przysługuje do wynagrodzenia pracowników w części finansowanej ze środków publicznych. Minister podkreślił, że skarżący zakład jest jednostką sektora finansów publicznych. Zgodnie zaś z postanowieniami ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 ze zm., dalej: ustaw o świadczeniach opieki zdrowotnej), środki finansowe przekazywane przez Narodowy Fundusz Zdrowia samodzielnym publicznym zakładom opieki zdrowotnej w ramach płatności za świadczone przez te placówki usługi są środkami publicznymi. Ponoszone w ramach prowadzonej przez zakłady opieki zdrowotnej koszty, w tym koszty zatrudnienia, finansowane są ze środków publicznych. Organ odwoławczy wskazał, że dotychczasowe stanowisko Ministra Pracy i Polityki Społecznej okazało się być niezasadnym wobec stanowiska Ministra Finansów, zgodnie z którym wypłacane ze środków PFRON miesięczne dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych nie przysługuje między innymi samodzielnym zakładom opieki zdrowotnej, które są jednostkami sektora finansów publicznych finansujących swoją działalność ze środków publicznych.

Sąd I instancji oddalając skargę stwierdził, że organ prawidłowo zinterpretował i zastosował, stanowiący postawę prawną art. 26b ust. 7 ustawy o rehabilitacji zawodowej. Przywołując treść tego przepisu, Sąd stwierdził, że zawiera on jednoznaczny zapis, iż miesięczne dofinansowanie nie przysługuje do wynagrodzenia pracownika w części finansowanej ze środków publicznych. Stwierdził również, że w powołanym przepisie brak jest związku pomiędzy brakiem podstawy do dofinansowania do wynagrodzenia a ukierunkowanym przekazaniem na ten cel pieniędzy ze środków publicznych. Sąd wskazał również, że wobec faktu, iż samodzielne zakłady opieki zdrowotnej są jednostkami sektora finansów publicznych finansujących swą działalność, w tym wynagrodzenia pracowników, w całości ze środków publicznych, bez znaczenia pozostawało, że w art. 26b ust. 7 powołanej ustawy, nie rozróżniono, czy przepis ten dotyczy prefiansowania czy refinansowania, a także nie przesądza, na jakiej podstawie następuje przekazanie środków publicznych na wynagrodzenia. Poza wpływem dla rozstrzygnięcia sprawy Sąd I instancji uznał zmianę stanowiska organu jakiej ten dokonał w oparciu wyjaśnienia Ministra Finansów zawarte w piśmie poprzedzającym wydanie zaskarżonej decyzji. Sąd wskazał, że organ zobowiązany był do odstąpienia od błędnej interpretacji stosowanego przepisu w momencie uzyskania świadomości błędu oraz stosowania od chwili właściwej wykładni we wszystkich sprawach, w których wydał decyzję na podstawie art. 26b ust. 7 ustawy o rehabilitacji zawodowej. Sąd I instancji nie stwierdził również naruszeń przez organ przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 267, dalej: k.p.a.).

Strona 1/9
Inne orzeczenia o symbolu:
6539 Inne o symbolu podstawowym 653
Inne orzeczenia z hasłem:
Ochrona zdrowia
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej