Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Cezary Pryca (spr.) Sędzia NSA Wojciech Kręcisz Sędzia del. WSA Monika Krzyżaniak Protokolant Marta Koźlik po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 lutego 2015 r., sygn. akt VI SA/Wa 1701/14 w sprawie ze skargi P. G. na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z dnia [...] marca 2014 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie obowiązków informacyjnych 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od P. G. na rzecz Komisji Nadzoru Finansowego kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 10 lutego 2015 r., sygn. akt VI Sa/Wa 1701/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę P. G. na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z [...] marca 2014 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej.
Z uzasadnienia wyroku Sądu I instancji wynika, że za podstawę rozstrzygnięcia przyjął on następujące ustalenia.
Postanowieniem z dnia [...] lipca 2012 r. wszczęto z urzędu postępowanie administracyjne wobec skarżącego w przedmiocie nałożenia kary administracyjnej na podstawie art. 96 ust. 6 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1382 ze zm.; dalej ustawa o ofercie) za rażące naruszenie przez spółkę P. S.A. (dalej: "Spółka") obowiązków informacyjnych, o których mowa w art. 56 ustawy o ofercie w związku ze sporządzeniem raportów bieżących nr [...] oraz nr [...], w okresie pełnienia przez P. G. (dalej: skarżący; strona) funkcji prezesa zarządu Spółki.
Decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r. Komisja działając na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.; dalej k.p.a.), art. 11 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1149 ze zm.; dalej ustawa o nadzorze nad rynkiem finansowym) oraz art. 96 ust. 6 ustawy o ofercie orzekła o nałożeniu na skarżącego kary pieniężnej w wysokości 80.000 zł. Komisja wskazała, iż wszczęcie niniejszego postępowania administracyjnego stanowiło konsekwencję wydania w dniu [...] lipca 2012 r. przez Komisję Nadzoru Finansowego decyzji nakładającej na P. S.A. kary pieniężnej w wysokości 400.000 zł wobec stwierdzenia, że Spółka dopuściła się naruszenia polegającego na nienależytym wykonaniu obowiązków informacyjnych, o których mowa w art. 56 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o ofercie w zw. z § 3 ust. 1, 2 i 3 w zw. z § 9 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 lutego 2009 r. w sprawie informacji bieżących i okresowych przekazywanych przez emitentów papierów wartościowych oraz warunków uznawania za równoważne informacji wymaganych przepisami prawa państwa niebędącego państwem członkowskim (Dz. U. Nr 33, poz. 259 ze zm., dalej: "Rozporządzenie"), w związku ze sporządzeniem raportów bieżących: nr [...] z dnia [...] kwietnia 2009 r. oraz nr [...] z dnia [...] marca 2010 r. Organ wyjaśnił, iż w dniu [...] kwietnia 2009 r. o godzinie [...] Spółka opublikowała raport bieżący nr [...], w którym poinformowała o zawarciu umowy znaczącej. Przedmiotowy raport bieżący został podpisany przez reprezentujących Spółkę członków jej Zarządu, tj. P. G. i M. B.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżący wniósł o uchylenie decyzji Komisji z dnia [...] grudnia 2012 r. oraz o umorzenie postępowania.
Decyzją z dnia [...] marca 2014 r. Komisja Nadzoru Finansowego utrzymała w mocy decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z dnia [...] grudnia 2012 r. KNF stwierdziła, że Spółka rażąco naruszyła przepisy art. 56 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o ofercie w zw. z § 3 ust. 1, 2 i 3 w zw. z § 9 pkt 4 Rozporządzenia w ten sposób, że nienależycie sporządziła raporty bieżące nr [...] z dnia [...] kwietnia 2009 r. oraz nr [...] z dnia [...] marca 2010 r., gdyż nie opublikowała w nich informacji, że istotnym warunkiem koniecznym dla pozyskania finansowania było zawarcie (i realizacja) umów pożyczek akcji Spółki. Brak zawarcia w raportach bieżących nr [...] oraz [...] informacji o umowach pożyczki powodował, że zostały one sporządzone w sposób nierzetelny, były niekompletne, a jednocześnie uniemożliwiały inwestorom ocenę wpływu tychże umów na sytuację finansową Spółki. W ocenie Organu, w szczególności raporty bieżące nie prezentowały mechanizmu uzyskiwania finansowania, a tym samym nie wskazywały na specyfikę zawartych umów. Ponadto sposób sformułowania powołanych raportów bieżących powodował, że naruszeniu uległo prawo inwestorów do równego dostępu do informacji związanej z działalnością Spółki, gdyż inwestorzy, będąc w posiadaniu informacji na temat mechanizmu funkcjonowania umów z dnia [...] kwietnia 2009 r. oraz z [...] marca 2010 r. posiadali przewagę informacyjną nad pozostałymi uczestnikami rynku. Akcjonariusze zaś nie mieli wiedzy, że brak realizacji obowiązków przez któregokolwiek z Pożyczkodawców uniemożliwi Spółce pozyskanie środków finansowych. Nadto akcjonariusze nie znali również mechanizmu finansowania Spółki i nie wiedzieli, że Inwestorom przysługiwało prawo sprzedaży pożyczonych akcji. Informacja wskazująca, że pożyczane akcje mogą być zbywane, mogła mieć istotne znaczenie dla decyzji inwestycyjnych podejmowanych przez uczestników rynku.