Skarga kasacyjna na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym
Uzasadnienie strona 7/8

Z punktu widzenia przedstawionych uwag za oczywiste uznać należy więc, że w sprawach, przedmiotem których jest nałożenie kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia określonego przepisami prawa, zasadnicze znaczenie ma ustalenie czy zachodzą prawem przewidziane przesłanki jej wymierzenia. W sytuacji, gdy to normy prawa materialnego decydują o tym, jakie fakty mają znaczenie dla sprawy, za oczywiste uznać należy, że to one właśnie wyznaczają zakres ustaleń faktycznych koniecznych do jej załatwienia. Realizacja wskazanego wymogu przez organ orzekający w sprawie o nałożenie kary pieniężnej na podstawie określonej w art. 13g ust.1b pkt 2 ustawy o drogach publicznych, stanowi tym samym podstawowe kryterium oceny zgodności z prawem decyzji o wymierzeniu tej kary.

Według Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sąd I instancji słusznie w okolicznościach rozpatrywanej sprawy uznał, że organy administracji publicznej nie sprostały wskazanemu powyżej wymogowi. Stan faktyczny, na którym się oparły - a prawidłowość którego, gdy chodzi o jego zupełność oraz ocenę podważył Sąd I instancji - nie uzasadnia bowiem w dostatecznym stopniu tego, aby na jego podstawie można było formułować jednoznaczną tezę, że Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe Nadleśnictwo M., było podmiotem, o którym mowa w przywołanym powyżej przepisie, a ponadto, aby miało ono wpływ albo godziło się na naruszenie obowiązków lub warunków przewozu drogowego polegające na przekroczeniu dopuszczalnych nacisków osi na drogach, na których dopuszczony jest ruch pojazdów o naciskach osi do 8 t. bez wymaganego zezwolenia, co rezultacie uzasadniałoby przypisanie temu podmiotowi odpowiedzialności za wymieniony delikt administracyjny, a w konsekwencji ukaranie karą pieniężną w wysokości 21.960 zł.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku słusznie w tym względzie zwrócono uwagę na to, że wskazana teza organów administracji nie znajduje dostatecznego potwierdzenia w przeprowadzonych przez nie ustaleniach faktycznych, które zdeterminowane być powinny, gdy chodzi o ich kierunek, treścią art.13g ust.1b pkt 2 ustawy o drogach publicznych i określonych tym przepisem przesłanek odpowiedzialności, do wykazania istnienia których - tj. odnośnie do istnienia wpływu lub godzenia się adresata decyzji na powstanie naruszenia warunków przewozu drogowego, a także tego, czy jest on istotnie jednym z podmiotów wymienionych w przywołanym przepisie - organy te były zobowiązane. W rozpatrywanej sprawie słusznie przyjęto, że deficyt ustaleń faktycznych w zakresie odnoszącym się do wskazanych przesłanek warunkujących dopuszczalność przypisania odpowiedzialności za naruszenie i nałożenia kary pieniężnej, nie mógł pozostawać bez wpływu na ocenę o niezgodności z prawem kontrolowanej decyzji, jako wydanej z naruszeniem przepisów postępowania mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Organy administracji publicznej, w istocie rzeczy zupełnie bowiem pominęły wyjaśnienia strony oraz dowód z treści umowy sprzedaży drewna, co w szczególności odnieść należy do postanowień jej § 4 oraz § 5, które odwołując się do umownej klauzuli loco las, określały obowiązki kupującego w zakresie odnoszącym się do załadunku surowca drzewnego, który odbierany miał być przez kupującego zgodnie z ustalonym harmonogramem przygotowania i odbioru (§ 9 umowy). Wydaje się nie budzić żadnych wątpliwości, że potrzeba pogłębionej analizy i następnie oceny tych dowodów, w tym rzecz jasna w relacji również do innych dowodów, a także okoliczności sprawy, była konieczna. Zwłaszcza z punktu widzenia potrzeby udzielenia odpowiedzi na pytanie odnośnie do istnienia/nieistnienia określonych przepisem art.13g ust.1b pkt 2 ustawy o drogach publicznych przesłanek odpowiedzialności za naruszenie warunków wykonywania przewozu drogowego, tj. innymi słowy, po pierwsze, czy Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe Nadleśnictwo M. było/nie było nadawcą, załadowcą lub spedytorem ładunku, a po drugie - w razie pozytywnej odpowiedzi na to pytanie - czy miało wpływ lub godziło się na powstanie naruszenia obowiązków lub warunków przewozu drogowego i na czym konkretnie miałoby to polegać, co przykładowo można byłoby odnieść do zagadnienia dotyczącego wyboru trasy przejazdu.

Strona 7/8
Inne orzeczenia o symbolu:
6035 Opłaty i kary za przejazd pojazdem nienormatywnym
Inne orzeczenia z hasłem:
Lasy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Transportu Drogowego