Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Kręcisz (spr.) Sędzia NSA Dariusz Dudra Sędzia del. WSA Zbigniew Czarnik Protokolant Nina Szyller po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 czerwca 2012 r. sygn. akt VI SA/Wa 600/12 w sprawie ze skargi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo Ł. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo Ł. 1.200 (tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2012 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo Ł. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2012 r. w przedmiocie kary pieniężnej, uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję M. Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] września 2011 r.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
Dnia [...] maja 2011 roku zatrzymano do kontroli pojazd marki S. o nr rej. [...] wraz z przyczepą o nr rej. [...] poruszający się po drodze należącej do kategorii dróg, po których mogą poruszać się pojazdy o nacisku pojedynczej osi do 8 ton. Pojazd został zważony przy pomocy nieautomatycznych wag przenośnych do pomiarów statycznych o nr seryjnych [...] i [...], legitymujących się w chwili kontroli ważnymi świadectwami legalizacji ponownej wydanymi przez Naczelnika Okręgowego Urzędu Miar w S. W wyniku powyższej kontroli wskazano następujące naruszenia dopuszczalnych norm:
- nacisk na podwójnej osi napędowej 22,98 t. - przekroczenie nacisku dopuszczalnego o 8,48 t.
- nacisk na pojedynczą oś nienapędową 8,18 t. - przekroczenie nacisku dopuszczalnego o 0,18 t.
- nacisk na podwójnej osi nienapędowej przyczepy 16,22 t. - przekroczenie nacisku dopuszczalnego o 1,72 t.
- całkowita masa zespołu pojazdów 53,85 t. - przekroczenie nacisku dopuszczalnego o 11,85 t.
Z uwagi na powyższe, w związku z treścią dokumentu przewozowego, z którego wynikało że nadawcą towaru było Nadleśnictwo Ł., M. Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego [...] września 2011 r. wydał decyzję, w której nałożył na ten podmiot karę pieniężną w wysokości [...] złotych.
Decyzją z dnia [...] stycznia 2012 r. Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w mocy powyższą decyzję. Wyjaśnił, iż zgodnie z art. 13g ust. 1b pkt 2 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. Z 2007 r. nr 19, poz.19 ze zm.), karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, nakłada się na także na nadawcę, załadowcę lub spedytora ładunku, jeżeli okoliczności sprawy i dowody jednoznacznie wskazują, że podmiot ten miał wpływ lub godził się na powstanie naruszenia obowiązków lub warunków przewozu drogowego. W ocenie organu odwoławczego, materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że Nadleśnictwo dopuściło się powyższego naruszenia poprzez wydawanie towaru liczonego w metrach sześciennych zamiast ważenie go. Tego typu metoda załadunku nigdy nie oddaje rzeczywistej masy towaru pozostawiając duży margines błędu.
Zdaniem GITD te okoliczności oraz brak odpowiednich urządzeń pomiarowych umożliwiających zbadanie nacisków osi przed wjazdem na drogę publiczną, jednoznacznie dowodzą, że załadowca miał znaczący wpływ na powstanie naruszeń przepisów dotyczących dopuszczalnych parametrów pojazdu.
Organ stwierdził, iż klauzula "loco las" nie zwalnia z odpowiedzialności administracyjnej oraz nie świadczy o tym, że strona nie może mieć statutu załadowcy. Organ zauważył, iż zapis umowy, z którego wynika, że załadunek surowca odbywa się środkami kupującego na jego koszt i ryzyko nie wyłącza regulacji art. 47 ustawy z dnia 15 listopada 2011 r. Prawo przewozowe (Dz.U. z 2000 r. nr 50, poz. 601 ze zm.) wobec sprzedającego. Skoro sprzedawca był wydającym rzeczy to jednocześnie zasadne jest przyjęcie, że w tym zakresie mieściło się dokonanie przez niego czynności załadunku na podstawie art. 47 w zw. za art. 43 Prawa przewozowego jak i art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r. nr 16 poz. 93 ze zm.), dalej "k.c.". W rozpatrywanej sprawie obowiązkiem sprzedawcy było więc dokonanie czynności wymienionych w art. 38 oraz 36 Prawa przewozowego. Obowiązujące przepisy prawa nie dają podstaw do przyjęcia, iż sprzedawca może być wyłączony z ww. czynności, gdyż nie wykonałby jednego z podstawowych obowiązków mu przypisanych, tj. obowiązku wydania rzeczy.