Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Drachal Sędzia NSA Joanna Sieńczyło-Chlabicz Sędzia del. WSA Barbara Mleczko-Jabłońska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Rady Miejskiej w Elblągu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 14 lutego 2017 r., sygn. akt II SA/Ol 82/17 w sprawie ze skargi Prokuratora Rejonowego w Elblągu na uchwałę Rady Miejskiej w Elblągu z dnia 14 listopada 2013 r., nr XXVI/705/2013 w przedmiocie zasad, trybu przyznawania i pozbawiania oraz ustalania wysokości stypendiów sportowych dla zawodników za osiągnięte wyniki sportowe oraz dla trenerów prowadzących szkolenie zawodników osiągających wysokie wyniki sportowe w międzynarodowym lub krajowym współzawodnictwie sportowym oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie (dalej: WSA lub Sąd I instancji) wyrokiem z 14 lutego 2017 r., sygn. akt II SA/Ol 82/17, po rozpoznaniu skargi Prokuratora Rejonowego w Elblągu na uchwałę Rady Miejskiej w Elblągu z 14 listopada 2013 r. nr XXVI/705/2013 w przedmiocie zasad, trybu przyznawania i pozbawiania oraz ustalania wysokości stypendiów sportowych dla zawodników za osiągnięte wyniki sportowe oraz dla trenerów prowadzących szkolenie zawodników osiągających wysokie wyniki sportowe w międzynarodowym lub krajowym współzawodnictwie sportowym, stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały.
Sąd I instancji podał, że Prokurator Rejonowy w Elblągu wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na uchwałę Rady Miejskiej Elblągu z 14 listopada 2013 r. nr XXVI/705/2013 w przedmiocie zasad, trybu przyznawania i pozbawiania oraz ustalania wysokości stypendiów sportowych dla zawodników za osiągnięte wyniki sportowe oraz dla trenerów prowadzących szkolenie zawodników osiągających wysokie wyniki sportowe w międzynarodowym lub krajowym współzawodnictwie sportowym, opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Województwa Warmińsko - Mazurskiego 20 grudnia 2013 r. pod poz. 3739. Zaskarżonej uchwale Prokurator zarzucił naruszenie przepisów § 135 w zw. z § 143 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100, poz. 908) w związku z art. 31 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 176), poprzez zamieszczenie w niżej wskazanych przepisach uchwały oraz przepisach Regulaminu stanowiącego jej załącznik przepisów regulujących materię wykraczającą poza upoważnienie ustawowe:
- w § 4 uchwały bez upoważnienia ustawowego wprowadzono ograniczenie zakresu podmiotowego świadczeń stypendiów sportowych poprzez wskazanie jako beneficjentów rzeczonych świadczeń jedynie zawodników zrzeszonych w elbląskim klubie sportowym, którego siedzibą jest Miasto Elbląg, posiadającego aktualną licencję zawodnika uprawniającą do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym wydaną przez właściwy polski związek sportowy, prezentującego nienaganną postawę etyczną i moralną, uprawiającego dyscyplinę objętą systemem sportu młodzieżowego lub uprawiającego dyscyplinę w sportach olimpijskich lub nieolimpijskich w kategorii do 25 roku życia lub uprawiającego dyscyplinę objętą programem igrzysk paraolimpijskich lub igrzysk głuchych;
- w § 6 uchwały bez upoważnienia ustawowego nieprecyzyjnie określono wysokości stypendium jako procent kwoty bazowej od 20% do 80 % - kwoty bazowej w wysokości 2.000 zł;
- w § 11 pkt 1 bez ustawowego upoważnienia przeniesiono uprawnienia do określenia wysokości świadczenia stypendialnego na Prezydenta Miasta Elbląga na skutek braku jednoznacznych wskazań co do wysokości świadczenia stypendialnego.
W uzasadnieniu skargi Prokurator zarzucił, że w uchwale Rada wprowadziła zapisy wykraczające poza upoważnienie wynikające z art. 31 ust. 3 ustawy o sporcie, ograniczając krąg adresatów, których uchwała może dotyczyć. W § 4 uchwały w sposób nieuprawniony ograniczono katalog osób uprawnionych do otrzymania stypendiów, co stanowi nieuprawnioną modyfikację art. 31 ust. 1 ustawy o sporcie naruszającą konstytucyjną zasadę równości społecznej, a posłużenie się dodatkowymi kwantyfikatorami uzyskania stypendium sportowego stanowi oczywiste naruszenie delegacji ustawowej. Wskazano również, że wysokość stypendium sportowego powinna zostać precyzyjnie określona poprzez podanie kwoty jaką otrzyma dana osoba za swoje osiągnięcia sportowe lub poprzez określenie sposobu jej wyliczenia, a kompetencje w tym zakresie przysługują wyłącznie organowi stanowiącemu jednostki samorządu terytorialnego, który nie może ich przekazać organowi wykonawczemu czyli prezydentowi. Z brzmienia § 11 pkt 1 uchwały wynika, że Prezydent Miasta Elbląga przyznaje stypendia sportowe. Unormowanie to jak wskazał Prokurator narusza upoważnienie ustawowe zawarte w art. 31 ustawy o sporcie. Ponadto, w ocenie skarżącego, przyznanie stypendium sportowego powinno następować w drodze decyzji administracyjnej, albowiem jest sprawą indywidualną z zakresu administracji publicznej. Za wadliwe zatem uznać należy pozbawienie zawodnika możliwości osobistego złożenia wniosku o przyznanie stypendium, co nastąpiło w § 3 ust. 1 i 2 uchwały oraz możliwości złożenia odwołania od ewentualnej decyzji odmownej, co uregulowano w § 3 ust 5 uchwały.