Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Drachal (spr.) Sędzia NSA Jan Bała Sędzia NSA Henryk Wach Protokolant Marta Zawadzka po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej V.Spółki z o.o. w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lipca 2012 r. sygn. akt VI SA/Wa 250/12 w sprawie ze skargi V. Spółki z o.o. w P. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia typu przyrządu do pomiaru prędkości pojazdów w ruchu drogowym 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od V. Spółki z o.o. w P. na rzecz Prezesa Głównego Urzędu Miar kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 12 lipca 2012 r., sygn. akt VI SA/Wa 250/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę V. Sp. z o. o. z siedzibą w P. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia [...] nr [...] wydaną w przedmiocie odmowy zatwierdzenia przyrządu do pomiaru prędkości pojazdów w ruchu drogowym. Wyrok ten został wydany na tle następującego stanu faktycznego i prawnego sprawy. W dniu 6 sierpnia 2010 r. wpłynął do Głównego Urzędu Miar wniosek o zatwierdzenie przyrządu do pomiaru prędkości pojazdów w ruchu drogowym -przyrządu radarowego o oznaczeniu fabrycznym I., produkowanego przez S. Sp. z o. o. z siedzibą w P. Wniosek został złożony przez upoważnionego przedstawiciela producenta V. Sp. z o. o. w P. Prezes Głównego Urzędu Miar uznał wniosek za kompletny, wobec tego, zgodnie z art. 8f ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. z 2004 r., Nr 243, poz. 2441 ze zm. - powoływanej dalej jako Prawo o miarach), przeprowadzono badanie przyrządu radarowego w celu ustalenia, czy spełnia on wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 9 listopada 2007 r. w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać przyrządy do pomiaru prędkości pojazdów w ruchu drogowym oraz szczegółowego zakresu badań i sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych (Dz. U. z 2007 r., Nr 225, poz. 1663 - powoływanym dalej również jako rozporządzenie). Stosownym badaniem objęto analizę dokumentów oraz charakterystykę techniczną i metrologiczną dołączonych do wniosku egzemplarzy przyrządu radarowego, który miał być zatwierdzony.
W wyniku przeprowadzonego postępowania stwierdzono, że konstrukcja i wykonanie przyrządu radarowego nie zapewnia identyfikacji pojazdu, którego prędkość jest kontrolowana oraz nie umożliwia blokowania pomiaru prędkości, jeżeli dwa pojazdy przejeżdżają jednocześnie przez strefę wiązki promieniowania elektromagnetycznego z różnymi prędkościami. Ustalono zatem, że przyrząd radarowy nie spełnia wymagań określonych w § 10 ust. 1 pkt 1 i § 14 pkt 2 lit. "a" rozporządzenia. W związku z tym, w dniu [...] Prezes Głównego Urzędu Miar - na podstawie art. 8f ust. 3 pkt 3 Prawa o miarach - wydał decyzję nr [...] odmawiającą zatwierdzenia przyrządu radarowego objętego wnioskiem spółki.
Prezes Głównego Urzędu Miar na skutek ponownego rozpoznania sprawy - decyzją z dnia [...], nr [...] - utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję wskazując, że w toku ponownego rozpoznania sprawy zwrócono się do Dyrektora Okręgowego Urzędu Miar w Łodzi o przedstawienie wyjaśnień w sprawie warunków drogowych, w jakich były przeprowadzone pomiary prędkości pojazdów stanowiące podstawę do wydania świadectwa ekspertyzy.
Z przedstawionych przez Dyrektora Okręgowego Urzędu Miar w Łodzi w piśmie z dnia [...] (Nr...) wyjaśnień wynikało, że pomiary prędkości pojazdów, stanowiące podstawę wydania świadectwa ekspertyzy, były wykonane wyłącznie w sytuacji, gdy przez strefę wiązki promieniowania elektromagnetycznego przejeżdżał jeden pojazd. Pomiarów nie dokonywano w sytuacji, kiedy w strefie wiązki promieniowania znajdowały się co najmniej dwa pojazdy jadące z różnymi prędkościami. Zakres ekspertyzy wydanej przez Okręgowy Urząd Miar w Łodzi nie obejmował zatem stwierdzenia spełniania przez przyrząd wymagań określonych w § 10 ust. 1 pkt 1 i § 14 pkt 2 lit. "a" rozporządzenia, których brak spełnienia był podstawą wydania zaskarżonej decyzji. Ze wspomnianych powodów ekspertyza nie mogła mieć znaczenia dla ustalenia, czy przyrząd spełnia wymagania określone w § 10 ust. 1 pkt 1 i § 14 pkt 2 lit. "a" rozporządzenia.