Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Czesława Socha Sędzia NSA Maria Myślińska (spr.) Sędzia NSA Marzenna Zielińska Protokolant Kacper Tybuszewski po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej W. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 15 czerwca 2011 r. sygn. akt VIII SA/Wa 1104/10 w sprawie ze skargi W. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] września 2010 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnienia diagnosty do wykonywania badań technicznych pojazdów oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 15 czerwca 2011 r., sygn. akt VIII SA/Wa 1104/10, oddalił skargę W. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z [...] września 2010 r., nr [...], w przedmiocie cofnięcia uprawnień diagnosty, z następującym uzasadnieniem.
Starosta R. wszczął postępowanie administracyjne wobec W. K. na skutek "wniosku" złożonego przez Prokuraturę Rejonową R.-Z., z którego wynikało, że skarżący dopuścił się przestępstw polegających na poświadczeniu nieprawdy w odniesieniu do 15 pojazdów o przeprowadzeniu badań technicznych i potwierdzeniu, że pojazdy te spełniają warunki techniczne dopuszczenia do ruchu na drogach publicznych, podczas gdy w rzeczywistości badań nie dokonał. Z tego tytułu uzyskał korzyść majątkową.
Wyrokiem Sądu Rejonowego w P. z dnia 19 stycznia 2009 r., sygn. akt II K 85/06 W. K. został skazany na podstawie art. 228 § 3 i art. 271 § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 ze zm.) na karę dwóch lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres pięciu lat oraz karę grzywny. Sąd Okręgowy w R., wyrokiem z 1 grudnia 2009 r., sygn. akt V Ka 569/09, utrzymał w mocy wyrok sądu pierwszej instancji., a zatem zachodzi podstawa do wszczęcia postępowania administracyjnego stosownie do treści art. 84 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 108, poz. 908 z 2005 r. t.j.; dalej: p.r.d.).
Starosta R. decyzją z [...] sierpnia 2010 r., na podstawie art. 84 ust. 3 pkt 2 p.r.d., po ponownym rozpoznaniu sprawy cofnął skarżącemu uprawnienia do wykonywania badań technicznych pojazdów.
Po rozpatrzeniu odwołania W. K. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w R., decyzją z [...] września 2010 r., utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy podzielił stanowisko Starosty o zasadności zastosowania w rozpoznawanej sprawie wykładni celowościowej art. 84 ust. 3 cyt. ustawy Prawo o ruchu drogowym Wskazał, że celem tego przepisu jest odsunięcie od czynności diagnostycznych nierzetelnych diagnostów, nie zaś kwestie związane z nadzorem nad stacjami kontroli pojazdów i sposobem przeprowadzenia w ramach tego nadzoru kontroli wykonywania czynności diagnostycznych.
SKO podniosło, że w rozpoznawanej sprawie organy administracji nie miały możliwości przeprowadzenia w trakcie postępowania administracyjnego kontroli w stacji diagnostycznej, w której skarżący był zatrudniony, albowiem stacja ta na jego wniosek, jako prowadzącego ją przedsiębiorcy została wykreślona z rejestru prowadzonego przez Starostwo Powiatowe. Organ wskazał, że ustawa Prawo o ruchu drogowym do cofnięcia uprawnień diagnosty wymaga ustalenia, że wydał on zaświadczenie albo dokonał wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami. W niniejszej sprawie powyższe ustalenia zostały dokonane na podstawie materiałów z postępowania karnego oraz ustaleń poczynionych w toku przeprowadzonego postępowania administracyjnego.
SKO stwierdziło, że błędny jest pogląd skarżącego, zgodnie którym skoro nie została wobec niego orzeczona kara zakazu wykonywania zawodu diagnosty, to brak jest podstaw do cofnięcia mu tych uprawnień przez organ administracji. Organ wskazał, że w tego rodzaju przypadkach sankcjonowanie naruszenia prawa przez osobę, która w zakresie wykonywania swych czynności pełni funkcję publiczną, godziłoby w słuszny interes społeczny.