Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Sportu i Turystyki w przedmiocie stwierdzenia wykonywania działalności organizatora turystyki bez wymaganego wpisu i zakazu wykonywania tej działalności
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz Sędzia del. WSA Dorota Dąbek (spr.) Protokolant Beata Kołosowska po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej [A.] Spółki z o.o. S.K.A. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lutego 2015 r., sygn. akt VI SA/Wa 2302/14 w sprawie ze skargi [A.] Spółki z o.o. S.K.A. w W. na decyzję Ministra Sportu i Turystyki z dnia [...] maja 2014 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wykonywania działalności organizatora turystyki bez wymaganego wpisu i zakazu wykonywania tej działalności 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od [A.] Spółki z o.o. S.K.A. w W. na rzecz Ministra Sportu i Turystyki 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/9

Wyrokiem z dnia 13 lutego 2015r., sygn. akt VI SA/Wa 2302/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (zwany dalej także: Sąd lub Sąd I instancji) oddalił skargę A. Sp. z o.o. S.K.A. z siedzibą w W. (zwanej dalej także: Skarżąca lub Spółka) na decyzję Ministra Sportu i Turystyki z dnia [...] maja 2014r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wykonywania działalności organizatora turystyki bez wymaganego wpisu i zakazu wykonywania tej działalności.

Powyższy wyrok Sądu I instancji zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Decyzją z dnia [...] lutego 2014r. nr [...], wydaną na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013r. poz. 267 z późn. zm., zwanej dalej k.p.a.) oraz art. 9 ust. 3 pkt 3 i ust. 4 w związku z art. 4 ust. 1, art. 3 pkt 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2004r. nr 223, poz. 2268 z późn. zm., zwanej dalej u.u.t.) oraz art. 72 ust. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013r. poz. 672 z późn. zm., zwanej dalej u.s.d.g.), Marszałek Województwa [...] stwierdził wykonywanie przez Spółkę działalności organizatora turystyki bez wymaganego wpisu do Rejestru Organizatorów Turystyki i Pośredników Turystycznych Województwa [...] oraz zakazał temu podmiotowi wykonywania działalności organizatora turystyki przez okres 3 lat. W uzasadnieniu decyzji Marszałek wskazał m.in., że zorganizowany przez Spółkę w okresie od 12-19 stycznia 2013r. rejs G.-B. z uwagi na obejmowanie kilku usług turystycznych (m.in. wyżywienia, opieki kapitana, szkolenia żeglarskiego, transportu autokarowego i ubezpieczenia na żaglowcu "[...]") tworzących jednolity program i objętych wspólną ceną stanowi imprezę turystyczną w rozumieniu art. 3 pkt 2 u.u.t.

W wyniku rozpatrzenia odwołania Spółki, Minister Sportu i Turystyki decyzją z dnia [...] maja 2014r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., art. 2b w zw. z art. 9 ust. 3 pkt 3 i art. 4 ust. 1 u.u.t. oraz art. 64 ust. 1 i art. 72 ust. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. u.s.d.g., utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Organ odwoławczy podzielił stanowisko organu I instancji, że działalność prowadzona przez Spółkę stanowiła działalność turystyczną w rozumieniu ustawy, gdyż nie było to tylko odpłatne udostępnienie jachtu (z załogą) dla celów szkoleniowych, sportowych czy rekreacyjnych, lecz organizacja imprezy turystycznej ze wszystkimi jej elementami zawartymi w definicji ustawowej z art. 3 pkt 2 u.u.t. Ponadto, w ocenie organu II instancji, nie miało znaczenia dla sprawy, iż jacht "[...]" stanowi jacht komercyjny, a nie statek pasażerski, gdyż zgodnie z art. 3 pkt 1 u.u.t. usługą turystyczną są usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym, w tym również rejs jachtem. Jednocześnie organ odwoławczy wskazał, że w umowie o imprezę turystyczną nie jest konieczne wskazywanie obiektu hotelarskiego, a do uznania określonego zdarzenia za usługę turystyczną może, zgodnie z art. 3 pkt 2 u.u.t., wystarczyć wykazanie, że program przewiduje zmianę miejsca pobytu. Ponadto art. 69 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. z 2016r. poz. 281 z późn. zm.) nie wyłącza możliwości funkcjonowania części załogi statku stanowiącej uczestników rejsu jako klientów zawierających umowę o świadczenie usług turystycznych na swoją rzecz lub innej osoby.

Strona 1/9