Skarga kasacyjna na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd po drodze krajowej bez uiszczenia opłaty elektronicznej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz (spr.) Sędzia NSA Zofia Przegalińska Sędzia del. WSA Lidia Ciechomska-Florek Protokolant Mateusz Rogala po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 24 maja 2013 r. sygn. akt VI SA/Wa 448/13 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd po drodze krajowej bez uiszczenia opłaty elektronicznej 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W.; 2. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz A. K. kwotę 400 (czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6037 Transport drogowy i przewozy
Inne orzeczenia z hasłem:
Drogi publiczne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Transportu Drogowego
Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 24 maja 2013 r. sygn. akt VI SA/Wa 448/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę A. K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej.

Ze stanu faktycznego sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynika, że w dniu [...] lipca 2011 r. o godzinie [...] pojazd specjalny marki [...] o numerze rejestracyjnym [...], o dopuszczalnej masie całkowitej 24000 kg, poruszał się po drodze krajowej nr [...] na odcinku granica [...], bez uiszczenia wymaganej opłaty, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm., powoływanej dalej jako u.d.p.). Powyższe naruszenie zostało ustalone w oparciu o zapis ewidencyjny zarejestrowany przez bramownicę kontrolną nr [...], zainstalowaną w pasie drogowym wyżej wymienionego płatnego odcinka drogi krajowej.

Wobec powyższego Główny Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] kwietnia 2012 r. nałożył na skarżącego karę pieniężną za wykonywanie przejazdu bez uiszczenia opłaty elektronicznej.

Po rozpoznaniu wniosku strony o ponowne rozpoznanie sprawy organ decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r. utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia stwierdził, że z całokształtu materiału dowodowego w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że kontrolowany pojazd samochodowy w dniu [...] lipca 2011 r. poruszał się po drodze wymienionej w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 22 marca 2011 r. w sprawie dróg krajowych lub ich odcinków, na których pobiera się opłatę elektroniczną oraz wysokości stawek opłaty elektronicznej (Dz. U. Nr 80, poz. 433) i za kontrolowany w trybie stacjonarnym przejazd nie została uiszczona opłata o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 3 u.d.p. Organ stwierdził, że ustawodawca nie przewidział okoliczności pozwalających na odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej za naruszenie obowiązków określonych w art. 13k ust. 1 u.d.p., a więc jakiekolwiek fakty wyjaśniające przyczyny nieuiszczenia opłaty elektronicznej nie mają wpływu na treść decyzji. W szczególności brak wiedzy skarżącego w zakresie obowiązującej w Polsce kategorii dróg publicznych bądź pojazdów objętych obowiązkiem uiszczenia opłaty elektronicznej nie może być usprawiedliwieniem dla naruszenia przepisów prawa powszechnie obowiązującego.

Od powyższej decyzji skarżący złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W., w której zarzucił naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, w szczególności art. 7, art. 77 § 1, art. 80, art. 107 Kodeksu postępowania administracyjnego, oraz zebranie materiału dowodowego w sposób niewystarczający, brak wszechstronnej oceny całego dostępnego materiału dowodowego, stronnicze prowadzenie postępowania zarówno jako organ I, jak i II instancji, a w szczególności niezweryfikowanie informacji uzyskanych od operatora systemu ViaTOLL K. Sp. z o.o., dotyczących przejazdu po danej drodze krajowej w danym dniu, a także ograniczenie się przez organ II instancji do materiału dowodowego zgromadzonego w I instancji.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6037 Transport drogowy i przewozy
Inne orzeczenia z hasłem:
Drogi publiczne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Transportu Drogowego