Skarga kasacyjna na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwał w sprawie odroczenia terminu płatności należności pieniężnej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Robotowska (spr.) Sędzia NSA Stanisław Gronowski Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz Protokolant Sebastian Gajewski po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Województwa Mazowieckiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 czerwca 2011 r. sygn. akt V SA/Wa 1131/11 w sprawie ze skargi Województwa Mazowieckiego na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwał w sprawie odroczenia terminu płatności należności pieniężnej 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od Województwa Mazowieckiego na rzecz Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/7

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 28 czerwca 2011 r., sygn. akt V SA/Wa 1131/11, oddalił skargę Województwa Mazowieckiego na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie z 15 marca 2011 r., nr 95/K/11, w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwał w sprawie odroczenia terminu płatności należności pieniężnej.

Sąd I instancji jako podstawę przyjął następujące okoliczności faktyczne.

8 lutego 2011 r. Zarząd Województwa Mazowieckiego podjął dwie uchwały:

- nr 241/19/11 w sprawie odroczenia terminu płatności należności Województwa Mazowieckiego przysługującej od Instytucji Filmowej "MAX-FILM" S.A. z tytułu pożyczki udzielonej na podstawie umowy Nr 1/2009 z 9 marca 2009 r.,

- nr 242/19/11 w sprawie odroczenia terminu płatności należności Województwa Mazowieckiego przysługującej od Instytucji Filmowej "MAX-FILM" S.A. z tytułu pożyczki udzielonej na podstawie umowy nr 7/2010 z 26 kwietnia 2010 r.

Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie uchwałą z 15 marca 2011 r., nr 95/K/11, stwierdziło nieważność ww. uchwał.

W uzasadnieniu Kolegium wskazało, że badane uchwały mają taki skutek, że udzielone pożyczki krótkoterminowe stały się rozchodami budżetu województwa, a spłaty tych pożyczek będą przychodami, przy czym rozchody i przychody będą w różnych latach budżetowych. W opinii Kolegium skutkiem podjętych przez zarząd uchwał będzie zmiana charakteru pożyczek krótkoterminowych na długoterminowe (wykraczające poza rok budżetowy). Tym samym, w przekonaniu Kolegium, badane uchwały zostały podjęte przez zarząd województwa z przekroczeniem zakresu kompetencji, gdyż podejmowanie decyzji o kształtowaniu przychodów i rozchodów budżetu należy do wyłącznej kompetencji organu stanowiącego zgodnie z art. 18 pkt 6 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (tekst jednolity: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590 ze zm.; dalej: u.s.w.). Ponadto, Kolegium wskazało, że powierzenie w każdej z uchwał ich wykonania skarbnikowi województwa jest sprzeczne z art. 43 ust. 1 i ust. 3 u.s.w.

Województwo Mazowieckie wniosło skargę na ww. orzeczenie Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie wniosło o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 28 czerwca 2011 r., sygn. akt V SA/Wa 1131/11, oddalił skargę.

W uzasadnieniu Sąd I instancji - dokonawszy uprzednio wykładni art. 18 ust. 1 pkt 6 u.s.w., art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.; dalej: u.f.p.), art. 6 ust. 2 u.f.p. oraz 52 ust. 1 u.f.p - wskazał, że jakiekolwiek pożyczki i kredyty udzielane przez jednostkę samorządu terytorialnego powinny zostać umieszczone w budżecie jako rozchody, zaś ich spłata jako przychody budżetu, przy czym takie zapisy w budżecie mogą zostać podjęte tylko w drodze uchwały sejmiku województwa.

Jednocześnie Sąd I instancji podkreślił, że w świetle przywołanych przepisów przewidziane przez art. 59 ust. 1 u.f.p. uprawnienie do umarzania, odraczania lub rozkładania na raty cywilnoprawnych należności pieniężnych przypadających jednostce samorządu terytorialnego nie może stanowić podstawy do takich rozporządzeń w obrębie tych należności, które spowodowałyby zmianę budżetu jednostki samorządowej bez zmiany uchwały budżetowej dokonywanej przez organ stanowiący.

Strona 1/7