Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Bała Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz Sędzia NSA Gabriela Jyż (spr.) Protokolant Anna Nowak po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej ze skargi kasacyjnej "I." Spółki z o.o. w Ż. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 24 maja 2013 r. sygn. akt III SA/Gl 565/13 w sprawie ze skargi "I." Spółki z o.o. w Ż. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia rejestracji automatu do gier o niskich wygranych 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. uchyla zaskarżoną decyzję z dnia [...] grudnia 2012 r., znak [...] oraz utrzymaną w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w B. B. z dnia [...] listopada 2010 r., nr [...] 3. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w K. na rzecz "I." Spółki z o.o. w Ż. 1210 (jeden tysiąc dwieście dziesięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. wyrokiem z dnia 24 maja 2013 r. oddalił skargę I. Spółki z o.o. w Ż. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] grudnia 2012 r. w przedmiocie cofnięcia rejestracji automatu do gier o niskich wygranych.
Stan sprawy przyjęty przez Sąd I instancji przedstawiał się następująco:
W wyniku przeprowadzonej w dniu 17 grudnia 2009 r. przez funkcjonariuszy Urzędu Celnego w K. kontroli automatu do gier o niskich wygranych umiejscowionego w lokalu "B. J." w K. przy ul. T. i przeprowadzonego w jej ramach eksperymentu - doświadczenia lub odtworzenia możliwości gry na automatach o niskich wygranych ustalono, że na automacie H. S. zarejestrowanego na skarżącą spółkę istniała możliwość gry za stawki wyższe niż określone w art. 2 ust. 2b ustawy z 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r., Nr 4, poz.27 ze zm., dalej: u.g.z.w).
Naczelnik Urzędu Celnego w B. - B. działając w oparciu o § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 3 czerwca 2003 r. w sprawie warunków urządzania gier i zakładów wzajemnych (Dz. U. Nr 102, poz.946 ze zm., dalej: rozporządzenie z 2003 r.) decyzją z 23 listopada 2010 r., cofnął skarżącej rejestrację opisanego automatu do gier o niskich wygranych. Podstawą decyzji był przeprowadzony przez funkcjonariuszy celny eksperyment oraz opinia z dnia 13 czerwca 2010 r. sporządzona przez biegłego sądowego dotyczącą spornego automatu, wykonana na potrzeby postępowania karnego skarbowego, z której wynikało, że automat nie spełniał wymogów technicznych zgodnych dla automatów podlegających przepisom ustawy o grach i zakładach wzajemnych.
Objętą skargą decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r. Dyrektor Izby Celnej w K. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. Organ odwoławczy wskazał, że w toku postępowania odwoławczego włączył do akt sprawy dokumenty postępowania karnego prowadzonego przez Prokuraturę Apelacyjną w B., wskazujące na nieprawidłowości przy badaniach automatów, wykonywanych przez Politechnikę W.. Z włączonych do akt postępowania zeznań wynikało, że badaniu podlegało oprogramowanie danego typu automatu, które trwało nawet kilka miesięcy, a następnie przeprowadzane było uproszczone badanie automatu. W opiniach technicznych znajdowały się zapisy stwierdzające zabezpieczenie automatu, natomiast nie zawsze automat był zabezpieczany plombą przy pierwszym badaniu. Zdarzało się, że po wydawani opinii plombę naklejano nawet po upływie roku. Ponadto, nie każdy automat był przebadany gdyż były one badane wyrywkowo (próbki statystyczna - badano kilka automatów na sto). Nie przeprowadzano również badania wypłacalności automatu lecz przyjmowano wypłacalność podaną przez producenta oraz nie badano wypłacalność gier bonusowych.
Sąd I instancji oddalając skargę na tę decyzję wskazał, że w dacie dokonania poświadczenia rejestracji, 25 czerwca 2008 r., zgodnie z treścią ustawy o grach i zakładach wzajemnych, grami na automatach o niskich wygranych były gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych i elektronicznych o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których wartość jednorazowej wygranej nie mogła być wyższa niż równowartość 15 euro, a wartość maksymalnej stawki za udział w jednej grze nie mogła być wyższa niż 0,07 euro. Równowartość 15 euro i 0,07 euro. Sąd zwrócił uwagę, że w dniu 1 stycznia 2010r. weszła w życie ustawa z 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2009r. Nr 201, poz. 1540 z ze. zm., dalej: u.g.h.), która w art.129 ust. 1 przewidywała, że działalność w zakresie gier na automatach o niskich wygranych oraz gier na automatach urządzanych w salonach gier na automatach na podstawie zezwoleń udzielonych przed dniem wejścia w życie ustawy jest prowadzona, do czasu wygaśnięcia tych zezwoleń, przez podmioty, których im udzielono, według przepisów dotychczasowych, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Z ust. 3 powołanego artykułu wynika natomiast, że przez gry na automatach o niskich wygranych rozumie się gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych i elektronicznych o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których wartość jednorazowej wygranej nie mogła być wyższa niż 60 zł, a wartość maksymalnej stawki za udział w jednej grze nie mogła być wyższa niż 0,50 zł. Sąd podkreślił, że zarówno definicja gry na automatach i niskich wygranych opisana w art. 2 ust. 2b u.g.z.w., jak definicja zawarta w art. 129 ust. 3 u.g.h. nie przewidywała możliwości podwyższenia wartości stawki za udział w jednej grze oraz wartości jednorazowej wygranej. Sąd I instancji stwierdził ponadto, że decyzja organu I instancji wydana została w czasie obowiązywania rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie warunków urządzania gier i zakładów wzajemnych, które w § 14 ust. 5 określało, iż w razie stwierdzenia niezgodności stanu rzeczywistego automatów lub urządzeń do gier z warunkami rejestracji wyznaczony naczelnik urzędu celnego cofa rejestrację takiego automatu lub urządzenia do gier. Taki stan prawny i faktyczny sprawy, a w szczególności zaś ustalenia kontroli i treść opinii biegłego sądowego, w ocenie Sądu, przemawiały za prawidłowością rozstrzygnięcie organu I instancji i jednocześnie czyniły niezasadnym zarzut dotyczący pominięcia jako dowodu opinii jednostki badającej.