Skargi kasacyjne T.P. Spółki z o.o. w W., Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji od wyroku WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji nr [...] w przedmiocie zmiany koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Robotowska (spr.) Sędziowie NSA Maria Jagielska Małgorzata Rysz Protokolant Tomasz Haintze po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skarg kasacyjnych T.P. Spółki z o.o. w W., Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 października 2011 r. sygn. akt VI SA/Wa 954/11 w sprawie ze skargi T.P. Spółki z o.o. w W. na decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie zmiany koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6250 Rozpowszechnianie programów telewizyjnych i radiowych
Inne orzeczenia z hasłem:
Radiofonia i telewizja
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji
Uzasadnienie strona 1/6

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia [...] października 2011 r., VI SA/Wa 954/11, uchylił decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] lutego 2011 r., nr [...], w przedmiocie koncesji na rozpowszechnianie w sposób rozsiewczy satelitarny programu telewizyjnego oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] grudnia 2010 r., jak również uchwały Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] lutego 2011 r., nr [...] i z dnia [...] listopada 2010 r., nr [...].

Sąd I instancji przyjął za podstawę następujące okoliczności faktyczne.

Decyzją z dnia [...] lutego 2011 r. Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] grudnia 2010 r., nr [...], w sprawie zmiany koncesji z dnia [...] sierpnia 2010 r., nr [...], wydanej spółce T.P. S.A. z siedzibą w W. na rozpowszechnianie w sposób rozsiewczy satelitarny programu telewizyjnego pod nazwą "P.S.N.", polegającej na przyznaniu prawa do rozpowszechniania programu drogą rozsiewczą naziemną w sposób cyfrowy w sygnale multipleksu drugiego oraz w wykonaniu uchwały KRRiT z dnia [...] lutego 2011 roku, nr [...].

W uzasadnieniu decyzji Przewodniczący KRRiT wyjaśnił, że spółka T.P. S.A. uzyskała w dniu [...] sierpnia 2010 r. koncesję na rozpowszechnianie w sposób rozsiewczy satelitarny programu telewizyjnego pod nazwą "P.S.N.". W dniu [...] października 2010 r. do KRRiT wpłynął wniosek spółki o rozszerzenie koncesji przez możliwość rozpowszechniania programu drogą rozsiewczą naziemną. W dniu [...] grudnia 2010 r. organ wydał decyzję w sprawie zmiany tej koncesji przez dodanie pkt VIa, tj. przyznanie prawa do rozpowszechniania programu drogą rozsiewczą naziemną w sposób cyfrowy w sygnale multipleksu drugiego. Za dokonanie tej zmiany została naliczona opłata w wysokości 10.380.000 zł. Jej wysokość została ustalona na podstawie § 4b ust. 1 w zw. z § 4b ust. 3 rozporządzenia Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 4 lutego 2000 r. w sprawie opłat za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych (Dz. U. Nr 12, poz. 153, ze zm.; dalej: rozporządzenie w sprawie opłat za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów)

Jednocześnie organ wskazał, że art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 roku o radiofonii i telewizji (tekst jednolity: Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2531, ze zm.; dalej: u.r.t.), stanowiący delegację ustawową do wydania rozporządzenia ustalającego wysokość opłaty za udzielenie koncesji przewidzianej przez art. 40 ust. 1 u.r.t. w jego przekonaniu pozostaje zgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji. Kwestionowany przez stronę przepis określa bowiem zarówno podmiot uprawniony do wydania rozporządzenia, jak i wyznacza zakres przedmiotowy materii, która ma zostać w nim uregulowana, spełniając tym samym wymagania szczegółowości przedmiotowej i podmiotowej.

Organ, powołując się na orzecznictwo sądowoadministracyjne, wskazał także, iż skoro przedmiotowe rozporządzenie jest aktem obowiązującym, a przepis na podstawie którego zostało wydane korzysta z domniemania zgodności z Konstytucją, to Przewodniczący KRRiT miał obowiązek wydać koncesję z określoną w niej opłatą, naliczoną zgodnie z tym aktem, tj. rozporządzeniem w sprawie opłat za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6250 Rozpowszechnianie programów telewizyjnych i radiowych
Inne orzeczenia z hasłem:
Radiofonia i telewizja
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji