Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie powołania na stanowisko asesora notarialnego
Tezy

Samorząd notarialny jest stroną, w rozumieniu art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej: „k.p.a.”), w postępowaniach administracyjnych toczących się w sprawach powołania i odwołania notariuszy i asesorów notarialnych. Materialnoprawnym źródłem interesu prawnego samorządu notarialnego w tych sprawach, mającego charakter publicznoprawny, jest art. 17 ust. 1 Konstytucji, który pozwala na statuowanie tego interesu, rozumianego jako interesu indywidualnego, konkretnego i obiektywnie istniejącego, w celu umożliwienia samorządowi notarialnemu realizację jego zadań w zakresie reprezentowania osób wykonujących ten zawód oraz sprawowania pieczy nad jego należytym wykonywaniem, w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony. Przymiotu strony nie pozbawia samorządu notarialnego udział w tych postępowaniach również w roli organu współdziałającego, w trybie art. 106 k.p.a.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Robotowska Sędziowie NSA Stanisław Gronowski (spr.) Joanna Kabat-Rembelska Protokolant Sebastian Gajewski po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Rady Izby Notarialnej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 28 czerwca 2011 r. sygn. akt VI SA/Wa 507/11 w sprawie ze skargi Rady Izby Notarialnej w K. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie powołania na stanowisko asesora notarialnego oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6172 Notariusze i aplikanci notarialni
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Samorząd terytorialny
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Sprawiedliwości
Uzasadnienie strona 1/7

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 28 czerwca 2011 r., wydanym w sprawie ze skargi Rady Izby Notarialnej w K. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie powołania na stanowisko asesora notarialnego, oddalono skargę.

Sąd pierwszej instancji ustalił następujący stan sprawy:

M. W., zwana dalej "wnioskodawczynią", złożyła wniosek do Ministra Sprawiedliwości o powołanie jej na stanowisko asesora notarialnego, przedkładając dowód na okoliczność zdania egzaminu notarialnego oraz oświadczenie A. M., prowadzącego Kancelarię Notarialną w K. przy [...], o gotowości zawarcia z nią umowy o pracę na stanowisku asesora notarialnego.

Wspomniany wniosek wraz z dokumentami Minister Sprawiedliwości przedstawił do zaopiniowania Radzie Izby Notarialnej w K., zwaną dalej "RIN", która wyraziła negatywną opinię, wskazując na zaspokojenie potrzeb na usługi notarialne w okręgu objętym jej właściwością. Zdaniem RIN właściwym organem współdziałającym powinna być Rada Izby Notarialnej w L., jako właściwa z uwagi na dotychczasowe miejsce zamieszkania wnioskodawczyni.

Wspomnianą decyzją z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] Minister Sprawiedliwości utrzymał w mocy wcześniejszą decyzję z dnia [...] listopada 2010 r., w której powołał wnioskodawczynię na stanowisko asesora notarialnego w okręgu Izby Notarialnej w K.

Podstawę prawną decyzji stanowiły przepisy art. 76 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie (Dz. U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1158 ze zm.). W myśl art. 76 § 1 powołanej ustawy, asesora notarialnego powołuje Minister Sprawiedliwości na wniosek osoby zainteresowanej, po zasięgnięciu opinii rady właściwej izby notarialnej. Zgodnie zaś, z paragrafem drugim, asesorem notarialnym może być osoba, która zdała egzamin notarialny i przedstawi oświadczenie notariusza o gotowości zawarcia z nią umowy o pracę.

Omawianą decyzję RIN zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W., który skargę tę oddalił, o czym była na wstępie mowa.

Według Sądu pierwszej instancji zaskarżona decyzja nie naruszyła przepisów prawa materialnego, a w szczególności przepisów art. 76 Prawa o notariacie, jak również nie naruszyła przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy.

Od powyższego wyroku RIN wywiodła skargę kasacyjną, wnosząc o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W. oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Skarga kasacyjna oparta jest na obu podstawach zaskarżenia wskazanych w art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej "p.p.s.a.".

Skarga kasacyjna zarzuciła naruszenie prawa materialnego, tj.:

• art. 77 i 76 Prawa o notariacie poprzez dokonanie ich błędnej wykładni "systemowej" i uznanie, że określają one właściwość rady izby notarialnej, podczas gdy milczą one w tym zakresie,

• art. 7 Konstytucji RP i art. 6 k.p.a. poprzez ich błędne zastosowanie i uznanie kompetencji Rady Izby Notarialnej w K. do zaopiniowania powołania asesora oraz kompetencji Ministra Sprawiedliwości do przypisania asesora notarialnego do konkretnej izby notarialnej.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6172 Notariusze i aplikanci notarialni
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Samorząd terytorialny
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Sprawiedliwości