Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Chlebny Sędziowie NSA Jan Bała (spr.) Anna Robotowska Protokolant Magdalena Rosik po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2006 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Wielkopolskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Poznaniu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 11 kwietnia 2006 r. sygn. akt II SA/Po 488/05 w sprawie ze skargi M. M. na postanowienie Dyrektora Wielkopolskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Poznaniu z dnia 28 lutego 2005 r. nr [...] w przedmiocie przywrócenia terminu do usunięcia braków wniosku 1. uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu, 2. zasądza od M. M. na rzecz Dyrektora Wielkopolskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Poznaniu kwotę 220 (dwieście dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa pismem z dnia 22 lipca 2004 r. wezwał skarżącą M. M. do usunięcia braków we wniosku o przyznanie płatności bezpośrednich do gruntów rolnych lub płatności z tytułu wsparcia działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania na rok 2004. Odbiór wezwania M. M. potwierdziła własnoręcznym podpisem dnia 3 sierpnia 2004 r. Skarżącą pouczono, że w celu złożenia wyjaśnień należy zgłosić się osobiście w Biurze Powiatowym ARiMR lub przesłać na jego adres korektę z podaniem znaku sprawy.
W związku z bezskutecznym upływem terminu do usunięcia braków we wniosku, pismem z dnia 27 sierpnia 2004 r. wniosek o przyznanie płatności pozostawiono bez rozpoznania.
Pismem z dnia 6 stycznia 2005 r. skarżąca wniosła o przedłużenie terminu do składania wyjaśnień z powodu złego stanu zdrowia i częstych pobytów w szpitalu. Do wniosku załączono zaświadczenia lekarskie potwierdzające, iż z uwagi na stan zdrowia skarżąca nie mogła się stawić osobiście na wezwanie ARiMR.
Postanowieniem z dnia 7 stycznia 2005 r., nr [...] Kierownik Biura Powiatowego ARiMR odmówił skarżącej przywrócenia terminu. Uzasadniając wskazano, iż dostarczone dokumenty zawierają zbyt ogólne stwierdzenia, a wyjaśnienie sprawy nie wymagało osobistego stawiennictwa, o czym skarżąca została pouczona.
W przewidzianym ustawą terminie skarżąca wniosła zażalenie, w którym podniosła, że w okresie, w którym upływał wyznaczony termin jej stan zdrowia wymagał leżenia, dlatego przebywała u córki. M. M. nie wiedziała także o pozostawieniu jej wniosku bez rozpoznania. W załączeniu przesłano dodatkowe zaświadczenia lekarskie z dnia 8 lipca 2004 r. i 26 lipca 2004 r., w których skarżącej zalecano leżenie.
Dyrektor Wielkopolskiego Oddziału Regionalnego w Poznaniu postanowieniem z dnia 28 lutego 2005 r. nr [...] utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji (brak dowodu doręczenia). Uzasadniając wskazano, iż z przedstawionych dokumentów nie wynika, jakoby skarżąca nie mogła usunąć braków wniosku w sierpniu 2004 r., a w terminie, w którym skierowano do niej przedmiotowy wniosek nie mogła przebywać u córki, gdyż na zwrotnym potwierdzeniu odbioru przedmiotowego wezwania widnieje własnoręczny podpis skarżącej. Ponownie podkreślono, że usunięcie braków wniosku nie wymagało osobistego stawiennictwa w ARiMR, bowiem skarżąca mogła pocztą przesłać korektę wniosku.
W wyniku rozpoznania skargi M. M., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2006 r. sygn. akt II SA/Po 488/05 uchylił oba wskazane wyżej postanowienia.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że podstawę do przywrócenia terminu na gruncie ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm. - t.j.), dalej k.p.a., stanowi art. 58, określający przesłanki (§ 1 i § 2), których łączne wystąpienie uzasadnia przywrócenie terminu. Wnioskujący o przywrócenie terminu musi uprawdopodobnić brak swojej winy w uchybieniu terminu, co oznacza, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia. Brak winy w uchybieniu terminu można przyjąć tylko wtedy, gdy strona nie mogła przeszkody usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Drugą przesłanką przywrócenia terminu jest wniesienie przez zainteresowany podmiot wniosku o przywrócenie terminu, z zachowaniem nieprzywracalnego terminu do wniesienia tego wniosku - 7 dni od ustania przeszkody - (trzecia przesłanka) i równoczesne dopełnienie czynności, dla której był ustanowiony przywracalny termin (czwarta przesłanka).