Skarga kasacyjna na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności w części uchwały w sprawie przepisów porządkowych przy przewozie osób i bagażu taksówkami osobowymi na terenie miasta O.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Korycińska Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia del. WSA Szymon Widłak (spr.) Protokolant Marta Zawadzka-Zasuwik po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Gminy O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 4 lutego 2016 r. sygn. akt II SA/Ol 1/16 w sprawie ze skargi Gminy O. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności w części uchwały w sprawie przepisów porządkowych przy przewozie osób i bagażu taksówkami osobowymi na terenie miasta O. 1. uchyla wyrok w zaskarżonej części i w tym zakresie przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie; 2. zasądza od Wojewody [...] na rzecz Gminy O. 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/7

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie (dalej: "WSA", "sąd I instancji") wyrokiem z 4 lutego 2016 r., sygn. akt II SA/Ol 1/16, po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Gminy O. (dalej: "Gmina") na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] (dalej: "Wojewoda") z [...] listopada 2015 r., nr [...], w przedmiocie zmiany uchwały w sprawie przepisów porządkowych przy przewozie osób i bagażu taksówkami osobowymi na terenie miasta, oddalił skargę.

Powyższy wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Rozstrzygnięciem nadzorczym z [...] listopada 2015 r., nr [...], Wojewoda, na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 515, dalej: "u.s.g.") stwierdził nieważność: § 11, § 16 ust. 2, § 20 ust. 1 pkt 2, 3, § 20 ust. 4, 5, 7-13, 15, § 20 ust. 6 w zakresie wyrazów "potwierdzonej stosowną umową", § 25, § 26 załącznika nr 1 do uchwały oraz w części dotyczącej załącznika nr 2 do załącznika nr 1 określającej wzór identyfikatora - uchwały nr [...] Rady Miasta O. z [...] września 2015 r. w sprawie zmiany uchwały Rady Miasta O. nr [...] z [...] kwietnia 2012 r. w sprawie przepisów porządkowych przy przewozie osób i bagażu taksówkami osobowymi na terenie Miasta O. (dalej: "uchwała nr [...]").

W uzasadnieniu organ nadzoru podniósł, że przepisy porządkowe, o których mowa w art. 15 ust. 5 ustawy z 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 915, dalej: "Prawo przewozowe"), stanowione przez radę gminy są aktami prawa miejscowego, podobnie jak wprowadzenie obowiązku stosowania dodatkowych oznaczeń i dodatkowego wyposażenia technicznego taksówek. W ocenie Wojewody upoważnienie organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego do wprowadzenia obowiązku stosowania dodatkowych oznaczeń i dodatkowego wyposażenia technicznego taksówek wynika wprost z art. 15 ust. 7 Prawa przewozowego. Delegacja ustawowa tam zawarta ma charakter ogólny, co nie oznacza pełnej dowolności organu korzystającego z tej kompetencji. Z tak ogólnie sformułowanej normy kompetencyjnej nie wynika uprawnienie do formułowania jakichkolwiek nakazów, zakazów pod adresem przewoźników, których dotyczy przywołany przepis ani też uprawnienie do stosowania sankcji za naruszenie przyjętych w uchwale rozwiązań. Niedopuszczalne jest zatem kształtowanie przez radę gminy praw i obowiązków jednostki, jeżeli nie ma ku temu wyraźnych podstaw prawnych.

Z uwagi na powyższe Wojewoda uznał za przekraczające delegację ustawową m.in. postanowienia zawarte w:

- § 20 ust. 1 pkt 2 wprowadzające obowiązek dodatkowego oznaczenia taksówek obejmujące identyfikator kierowcy taksówki, § 20 ust. 7 ustanawiające obowiązek posiadania identyfikatora przez przedsiębiorcę osobiście wykonującego przewozy taksówką, a także zatrudnionego przez niego kierowcę, a także § 20 ust. 8, 9, 10, 11, 12 i 13 dotyczące identyfikatora załącznika nr 1 uchwały i w konsekwencji załącznika nr 2 do załącznika nr 1 określającego wzór identyfikatora, bowiem w ocenie organu nadzoru identyfikator kierowcy nie stanowi dodatkowego oznaczenia taksówki. Identyfikator ten zawiera m.in. dane osobowe kierowcy, jak również jego zdjęcie. Służy wobec tego do oznaczenia kierowcy, a nie taksówki.

Strona 1/7