Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Drachal Sędzia NSA Jana Bała Sędzia del. WSA Magdalena Bosakirska (spr.) Protokolant Paweł Gorajewski po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J. H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 17 listopada 2008 r. sygn. akt V SA/Wa 2974/07 w sprawie ze skargi J. H. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2007 r. nr [...] w przedmiocie uznania zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym za nieuzasadnione oddala skargę kasacyjną
Zaskarżonym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 17 listopada 2008 r., sygn. akt V SA/Wa 2974/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. H. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2007 r., nr [...], w przedmiocie uznania zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym za nieuzasadnione.
I
Z uzasadnienia wyroku wynika, że za podstawę rozstrzygnięcia Sąd pierwszej instancji przyjął następujące ustalenia.
W dniu 13 marca 2006 r. wierzyciel - Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji (dalej powoływany jako: Dyrektor ZE-R MSWiA) wystawił w stosunku do J. H. tytuł wykonawczy dotyczący należności w kwocie 30.660,60 zł. Podstawą wystawienia tego tytułu wykonawczego była wydana na podstawie art. 7 i art. 49 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (tekst jednolity: Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67 ze zm.; dalej powoływana jako: ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy) prawomocna decyzja Dyrektora ZE-R MSWiA z dnia [...] listopada 2002 r., w której organ stwierdził pobranie przez J. H. w okresie od 1 grudnia 1994 r. do 30 listopada 2002 r. nienależnego świadczenia w kwocie 73.297,62 zł i zobowiązał skarżącego do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia za okres trzech lat, tj. od 1 grudnia 1999 r. do 30 listopada 2002 r., w kwocie 34.260,55 zł, zaś powodem takiego rozstrzygnięcia było ustalenie, że J. H. od 1 grudnia 1994 r. do 30 listopada 2002 r. pobierał jednocześnie dwa świadczenia emerytalne: emeryturę milicyjną (do której uprawnienie nabył w 1978 r.) i emeryturę cywilną (od grudnia 1994 r.). Od powołanej wyżej decyzji z dnia [...] listopada 2002 r. J. H. nie wniósł odwołania, a nawet w pismach kierowanych do organu przyznał, że winien zwrócić nienależnie pobrane świadczenie, wnosił jedynie o rozłożenie tej kwoty na raty ze względu na swoją trudną sytuację życiową. Z uwagi na to, że zobowiązany spłacił dobrowolnie tylko kwotę 3.600,00 zł, organ wystawił wskazany wyżej tytuł wykonawczy i wszczęte zostało wobec J. H. postępowanie egzekucyjne w celu uzyskania pozostałej kwoty zobowiązania.
Pismem z dnia 25 października 2006 r. J. H. wniósł do organu egzekucyjnego (Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego [...]) zarzuty w postępowaniu egzekucyjnym. Podniósł, że po jego stronie nie istnieje obowiązek uiszczenia kwoty 30.660,00 zł. Powołał się na postanowienie Prokuratora Prokuratury Rejonowej [...] z dnia [...] czerwca 2003 r. o umorzeniu dochodzenia, które było prowadzone przeciwko niemu z uwagi na zawiadomienie złożone przez ZE-R MSWiA o popełnieniu przez niego przestępstwa. Wskazał, że we wspomnianym postanowieniu Prokurator podkreślił, że J. H. nie działał z zamiarem oszustwa na szkodę organu rentowego oraz że sam zgłosił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych fakt pobierania renty policyjnej i sam powiadomił o otrzymywaniu dwóch świadczeń, zaś wypłatę emerytury policyjnej podjęto wobec niego na skutek błędnego i niepełnego działania systemu informatycznego. Oznacza to, zdaniem J. H., że nie można przyjąć, iż pobierał on nienależne świadczenie. Skarżący stwierdził ponadto, że zobowiązanie objęte tytułem wykonawczym uległo przedawnieniu i jest nienależne. Podniósł, że w sprawie winna być uwzględniona jego trudna sytuacja życiowa.