Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Sieńczyło - Chlabicz Sędzia NSA Jan Bała Sędzia del. WSA Małgorzata Grzelak (spr.) Protokolant Szymon Janik po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Rady Miejskiej w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. z dnia 2 października 2013 r. sygn. akt III SA/Łd 736/13 w sprawie ze skargi K. Ś., S. S., D. T. K. i K. spółki jawnej z siedzibą w P., "P.". B., A. K. spółki jawnej z siedzibą w Ł. na uchwałę Rady Miejskiej w Ł. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Rady Miejskiej w Ł. na rzecz K. Ś., S. S., D. T. K. i K. spółki jawnej z siedzibą w P., "P." P. P. B., A. K. spółki jawnej z siedzibą w Ł. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 2 października 2013 r. sygn. akt III SA/Łd 736/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł., po rozpoznaniu skargi K. Ś., S. S., D. T. K. i K. spółki jawnej z siedzibą w P., "P." PHU P. B., A. K. spółki jawnej w Ł. na uchwałę Rady Miejskiej w Ł. z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za korzystanie z przystanków komunikacyjnych, których właścicielem lub zarządzającym jest Miasto Ł., stwierdził nieważność § 3 ust. 1 zaskarżonej uchwały (pkt 1 wyroku); orzekł o niewykonywaniu zaskarżonej uchwały (pkt 2 wyroku) oraz o kosztach postępowania (pkt 3 wyroku).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł. (dalej WSA w Ł., Sąd I instancji) przyjął za podstawę rozstrzygnięcia następujące ustalenia:
W dniu [...] listopada 2012 r. Rada Miejska Ł., na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 4, art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2012 r. poz. 567, dalej: ustawa o samorządzie gminnym), art. 92 ust. 1 pkt 1 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 217, poz. 1281) oraz art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 228, poz. 1368, dalej: u.p.t.z.), podjęła uchwałę nr [...] w sprawie ustalenia opłaty za korzystanie z przystanków komunikacyjnych, których właścicielem lub zarządzającym jest Miasto Ł. Uchwalono, że korzystanie przez operatorów i przewoźników z przystanków komunikacyjnych, wymienionych w uchwale Nr [...] Rady Miejskiej w Ł. z dnia [...] czerwca 2012 r. w sprawie określenia przystanków komunikacyjnych oraz warunków i zasad korzystania z przystanków komunikacyjnych, których właścicielem lub zarządzającym jest Miasto Ł., jest odpłatne (§ 1). Opłata pobierana jest za każde zatrzymanie środka transportu na przystanku komunikacyjnym (§ 2). Za jedno zatrzymanie środka transportu na przystankach komunikacyjnych ustala się stawkę opłaty w kwocie 0,05 zł (§ 3 ust. 1). Stawka opłaty ulega zmianie w stopniu odpowiadającym planowanemu średniorocznemu wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych, ustalonemu w ustawie budżetowej za dany rok. Zmiana następuje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym została ogłoszona ustawa budżetowa (§ 3 ust. 2). Powyższa opłata zostanie przeznaczona na utrzymanie przystanków komunikacyjnych oraz budowę, przebudowę i remont przystanków komunikacyjnych, wiat przystankowych lub innych budynków służących pasażerom, posadowionych na miejscu przeznaczonym do wsiadania i wysiadania pasażerów lub przylegających do tego miejsca, usytuowanych w pasie drogowym dróg publicznych bez względu na kategorię tych dróg (§ 4).
W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w zakresie ustalenia stawki opłaty (§ 3 ust. 1 uchwały) Rada Miejska w Ł. pismem z dnia [...] maja 2013 r. nie uwzględniła zarzutów K. Ś., S. S., D. T. K. i K. spółki jawnej z siedzibą w P., "P." PHU P. B., A. K. spółki jawnej w Ł. (dalej: skarżący), wskazując, że stawka została przyjęta zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, ponieważ art. 16 ust.5 u.p.t.z. określa maksymalną stawkę opłaty tj. 0,05 zł za jedno zatrzymanie na przystanku komunikacyjnym. Nie określa natomiast, jakimi niedyskryminującymi zasadami należy się kierować przy ustalaniu tej stawki, nie wprowadza różnicowania stawki w zależności od wielkości taboru będącego w dyspozycji przewoźnika lub operatora.