Zgodnie z cytowanym wcześniej art.. 32 ust. 1 pkt 15 ustawy o grach i zakładach wzajemnych, uprawnienie rady miasta sprowadza się do wydania opinii w sprawie lokalizacji ośrodka gier, a więc do dokonania oceny proponowanego miejsca prowadzenia kasyna gry. Zdaniem Sądu oznacza to, że ocena powinna być uzależniona od przesłanek odnoszących się jedynie do samej lokalizacji - wskazanego miejsca kasyna gry - będącego przedmiotem opinii. Rada tymczasem jako przesłankę wydania opinii przyjęła wyczerpanie limitu ilości kasyn w K., po pozytywnym zaopiniowaniu lokalizacji kasyna dla innego podmiotu ubiegającego się o wydanie takiej opinii. Wojewódzki Sad Administracyjny stwierdził, że Rada Miasta zastosowała pierwszeństwo w wyborze podmiotu występującego o opinię ze względu na termin złożenia wniosku. W ocenie Sądu kryteria te, jak słusznie podniosła skarżąca, wykraczają poza uprawnienia wynikające z powołanego wyżej przepisu art. 32 ust. 1 pkt 15 ustawy o grach i zakładach wzajemnych. Dopuszczalna ilość ośrodków gier określona w art. 29 ust. 1 komentowanej ustawy stanowi jedynie ograniczenie w zakresie możliwości udzielenia przez ministra właściwego do spraw finansów zezwolenia na prowadzenie tego typu działalności w danej miejscowości. Poza tym Sąd wskazał, że ustawa o grach i zakładach wzajemnych nie wprowadza ograniczenia w ubieganiu się o zezwolenie na prowadzenie ośrodka gier w postaci kryterium pierwszeństwa. Jeżeli o jedno zezwolenie ubiega się więcej niż jeden podmiot spełniający określone w ustawie warunki, minister do spraw finansów publicznych ogłasza i przeprowadza przetarg. Zatem uprzednie wydanie opinii na rzecz innego podmiotu nie uprawniało Rady Miasta K. do uznania, iż skarżąca Spółka nie mogła ona skutecznie ubiegać się o opinię lokalizacyjną.
W konkluzji Sąd stwierdził, iż w istocie nie doszło do wydania opinii o lokalizacji kasyna gry, bowiem uprawniony organ nie odniósł się do proponowanego przez skarżącą miejsca prowadzenia tego rodzaju działalności, zaś tylko ocena wyrażona w tym zakresie powinna być przedmiotem uchwały.
Rada Miasta K. wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną od powyższego wyroku zaskarżając go w całości i domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach do ponownego rozpoznania oraz zasądzenia kosztów postępowania według norm przepisanych.
Skargę kasacyjną oparła na zarzucie naruszenia prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 32 ust 1 pkt 15 w zw. z art. 29 ust. 1 ustawy o grach i zakładach wzajemnych polegającą na przyjęciu, że opinia rady gminy o lokalizacji ośrodka gier powinna być uzależniona wyłącznie od przesłanek odnoszących się ściśle do istoty lokalizacji (wskazanego miejsca) kasyna gry. Taka wykładnia art. 32 ust.1 pkt 15 ustawy o grach i zakładach wzajemnych pomija zarówno subiektywny interes gminy jak i treść art. 29 ust.1 tej ustawy. O tym, iż nie do utrzymania jest teza, iż przedmiotem oceny rady gminy ma być wyłącznie lokalizacja w aspekcie przydatności obiektu i terenu do prowadzenia kasyna gry świadczy, zdaniem strony skarżącej również treści art.32 ust.1 pkt 4 ustawy o grach i zakładach wzajemnych.