Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Grabowski Sędziowie NSA Małgorzata Korycińska (spr.) Tadeusz Cysek Protokolant Anna Fyda po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2007 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Powszechnego Towarzystwa Emerytalnego PZU S.A. w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2006 r. sygn. akt VI SA/Wa 432/06 w sprawie ze skargi Powszechnego Towarzystwa Emerytalnego P S.A. w W. na decyzję Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych w Warszawie z dnia 21 grudnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej 1. oddala skargę kasacyjną 2. zasądza od Powszechnego Towarzystwa Emerytalnego P. S.A. w W. na rzecz Komisji Nadzoru Finansowego kwotę 3600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zaskarżonym skargą kasacyjną wyrokiem, oddalił skargę Powszechnego Towarzystwa Emerytalnego P. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych z dnia 21 grudnia 2005 r. w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej.
W uzasadnieniu orzeczenie Sąd wskazał, iż w dniach od 23 lutego 2005 r. do 24 marca 2005 r. Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych (zwana dalej KNUiFE lub organem nadzoru) przeprowadziła kontrolę w Powszechnym Towarzystwie Emerytalnym P. S.A. (zwanym dalej PTE P. S.A.) i w Otwartym Funduszu Emerytalnym [...]. W jej toku ujawniono zapisy ze skrzynki emaliowej J. B. pracownika Towarzystwa zatrudnionego na stanowisku dyrektora Zarządzającego Otwartym Funduszem Emerytalnym [...]. Treść tych zapisów potwierdzała to, że w trakcie nabywania akcji S. S.A. i I. S.A. w 2003 r. J. B. czynił wielokrotne uzgodnienia z pracownikami innych towarzystw emerytalnych, a zatem z innymi uczestnikami rynku kapitałowego, co do planowanych decyzji inwestycyjnych. Te ustalenie skutkowały podjęciem przez organ nadzoru w dniu 26 października 2005 r. decyzji na podstawie art. 204a ust. 7 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz.U. z 2004 r. Nr 159, poz. 1667, zwanej dalej ustawą o oiffe), o nałożeniu na PTE P. S.A. kary pieniężnej w wysokości 350.000 zł z tytułu rażącego naruszenia art. 49 ustawy o oiffe. Decyzja ta została utrzymana w mocy rozstrzygnięciem KNUiFE z dnia 21 grudnia 2005 r., wydanym na skutek wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy wniesionego przez PTE P. S.A.
Oddalając skargę wniesioną przez PTE P. S.A. na tę decyzję Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie podzielił poglądu skarżącego o sprzeczności art. 204a ust. 7 ustawy o oiffe z Konstytucją RP. W ocenie Sądu, nieuzasadnione jest twierdzenie, iż przepis ten daje organowi zbyt duże pole do uznania administracyjnego i stawia towarzystwo emerytalne w sytuacji niepewnej, co do oceny charakteru nieprawidłowości, zagrożenia karą i jej wysokości. Pojęcie rażącej nieprawidłowości jest, co prawda niedookreślone, ale przyjąć należy, że podobnie jak przy rażącym naruszeniu prawa chodzi o nieprawidłowość oczywistą i wynikającą z jawnego naruszenia ustalonych prawem sposobów działania towarzystwa. Uregulowania prawne przewidujące możliwość odstąpienia od ukarania, określające łagodniejsze i surowsze sposoby karania oraz różne wysokości kar są powszechnie stosowane w prawie karnym i ich zgodność z Konstytucją nie budziła dotychczas wątpliwości.
W związku z tym Sąd nie dopatrzył się sprzeczności art. 204a ust. 7 ustawy o oiffe z art. 42 ust. 1 Konstytucji i nie znalazł podstaw do skierowania wystąpienia do Trybunału Konstytucyjnego. Odnosząc się do zarzutów naruszenia prawa procesowego: art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a., Sąd stwierdził, że ze zgromadzonych i niekwestionowanych dokumentów - zapisów skrzynki emaliowej J. B. - wynika bez wątpliwości, że w 2003 r. przed podjęciem decyzji o zakupie akcji S. S.A. i I. S.A. J. B., będąc pracownikiem PTE P. S.A. (Dyrektorem Zarządzającym Otwartym Funduszem Emerytalnym [...]), ujawniał plany inwestycyjne Towarzystwa pracownikom innych towarzystw emerytalnych odpowiedzialnych za inwestycje i uzgadniał z nimi sposób postępowania, co do planowanych inwestycji.