Skarga kasacyjna na postanowienie Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania administracyjnego w przedmiocie eksploatacji usług telekomunikacyjnych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kuba, Sędziowie NSA Tadeusz Cysek (spr.), Janusz Drachal, Protokolant Grzegorz Antas, po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2006 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. S.A. w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 1130/04 w sprawie ze skargi P. S.A. w P. na postanowienie Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty z dnia 7 maja 2004 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania administracyjnego w przedmiocie eksploatacji usług telekomunikacyjnych oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/4

Objętym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę P. S.A. w P. na postanowienie Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty z dnia 7 maja 2004 r., uchylające - w wyniku rozpoznania wniosku wyżej wymienionej spółki, złożonego zgodnie z art. 127 § 3 k.p.a. w związku z art. 144 k.p.a. - jego postanowienie z dnia 28 stycznia 2004 r. o odmowie zawieszenia na podstawie art. 98 § 1 k.p.a. postępowania prowadzonego przed tym organem o odroczenie terminu wykonania obowiązków operatora, o jakich mowa w art. 40 ust. 1, 2 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. Nr 73, poz. 852 ze zm.) - nazywanego dalej Prawem telekomunikacyjnym i orzekające ponownie o odmowie zawieszenia wskazanego postępowania w świetle art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku podniesiono, iż wniosek o zawieszenie postępowania skarżąca spółka umotywowała wystąpieniem w sprawie zagadnienia wstępnego, którym określono konieczność wydania rozporządzenia przewidzianego w art. 88 ust. 3 Prawa telekomunikacyjnego.

W ocenie Sądu I instancji - wbrew odmiennemu stanowisku P. S.A. - pogląd Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty o braku w sprawie występowania zagadnienia wstępnego w rozumieniu art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. jest trafny. Za takie nie można bowiem, w świetle ugruntowanego orzecznictwa uznać oczekiwania na zmianę stanu prawnego. Ponadto Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zauważył potrzebę rozpatrywania uregulowania art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. łącznie z rozwiązaniem przyjętym w art. 100 § 1, 2 i 3 k.p.a., a w szczególności znaczenie objętego nim obowiązku organu. W konkretnym przypadku obowiązek ten byłby niewykonalny (tzn. wezwanie ministra zobowiązanego do wydania rozporządzenia zgodnie z delegacją ustawową byłoby nieskuteczne). Organ właściwy do rozpoznania sprawy nie mógłby też wyręczyć zobligowanego do wydania aktu wykonawczego ministra. Wydanie aktu wykonawczego oznacza stanowienie prawa i nie mieści się w pojęciu postępowania przed innym organem lub sądem w ujęciu art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. To postępowanie ma bowiem charakter zindywidualizowany (zaadresowany jest do określonej ściśle strony i rzutuje na jej prawa lub obowiązki).

W złożonej skardze kasacyjnej P. S.A. w P. zarzuciła zaskarżonemu w całości wyrokowi Sądu I instancji naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, polegające na bezzasadnej odmowie stwierdzenia nieważności postanowień Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, podczas gdy obowiązek taki wynikał z art. 145 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - nazywanej dalej p.p.s.a., w związku z art. 156 § 1 pkt 2 i 97 § 1 pkt 4 k.p.a. Wniosek skargi kasacyjnej zmierzał do uchylenia zaskarżonego wyroku w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji wraz z zasądzeniem zwrotu kosztów "procesu".

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podkreślono, iż brak wskazanych przepisów wykonawczych wpływa niewątpliwie na określenie obowiązków strony skarżącej i bez tego nie sposób rozstrzygnąć niniejszej sprawy. Według skargi kasacyjnej pogląd Sądu I instancji, iż zagadnieniem wstępnym w rozumieniu art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. może być wyłącznie decyzja lub inny akt indywidualny nie znajduje oparcia w art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a., który w żaden sposób nie zawęża tego pojęcia. Odstąpienie zaś od językowych reguł wykładni może mieć tylko charakter wyjątkowy - w razie gdy rezultat dokonanej w sposób gramatyczny interpretacji nie da pogodzić się z założeniami o racjonalności ustawodawcy. Uznanie wydania aktu wykonawczego do ustawy za zagadnienie wstępne takiego efektu nie powoduje. Z punktu widzenia sfery obowiązków adresata skutek będzie zaś taki sam, jak w przypadku aktu indywidualnego.

Strona 1/4