Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Korycińska Sędzia NSA Maria Jagielska (spr.) Sędzia del. NSA Stanisław Śliwa Protokolant starszy asystent sędziego Beata Cisek - Chojnacka po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej [A.] Spółki z o.o. w M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. akt VI SAB/Wa 50/14 w sprawie ze skargi [A.] Spółki z o.o. w M. na przewlekłość postępowania Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w przedmiocie zatwierdzenia taryfy dla paliw gazowych 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od [A.] Spółki z o.o. w M. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 9 kwietnia
2015 r. o sygn. akt VI SAB/Wa 50/14 oddalił skargę [A.] Spółki z o.o. w M. (dalej: Spółka) na przewlekłość postępowania prowadzonego przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: Prezes URE) w sprawie zatwierdzenia taryfy dla paliw gazowych.
Z uzasadnienia wyroku wynika, że Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia.
Wnioskiem z dnia 20 września 2013 r. Spółka, działając na podstawie art. 47 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 ze zm.), wystąpiła do Prezesa URE o zatwierdzenie taryfy dla paliw gazowych.
W toku postępowania Prezes URE, na podstawie art. 50 § 1, art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.; dalej: k.p.a.), sześciokrotnie wzywał Spółkę do poprawy i uzupełnienia wniosku (pisma organu z dnia: 24.10.2013 r., 5.12.2013 r., 24.01.2014 r., 27.02.2014 r., 26.03.2014 r. oraz 17.04.2014 r.) i czterokrotnie na podstawie art. 36 § 1 k.p.a. powiadamiał wnioskującą Spółkę, że postępowanie - z uwagi na skomplikowany charakter sprawy - nie zostanie zakończone w terminie przewidzianym w art. 35 § 3 k.p.a. (zawiadomienia z dnia: 17.01.2014 r., 19.02.2014 r., 19.03.2014 r. oraz ostatnie z 19.05.2014 r., wskazujące termin załatwienia sprawy do 31 maja 2014 r.). Na wezwania strona udzielała odpowiedzi i wyjaśnień.
Pismem z dnia 16 kwietnia 2014 r. Spółka, korzystając z art. 37 § 1 k.p.a., skierowała do Prezesa URE wezwanie do usunięcia naruszenie prawa, polegające na przewlekłym prowadzeniu postępowania. Spółka stwierdziła, że postępowanie powinno się zakończyć do końca października lub listopada 2013 r., tymczasem organ mnoży wezwania do uzupełnienia wniosku, które w istotnych punktach są ze sobą sprzeczne lub spóźnione. Postanowieniem z dnia [...] maja 2014 r. Prezes URE, w myśl art. 123 § 1 k.p.a. w związku z art. 30 ust. 1 i art. 47 ust. 1 i 2 ustawy Prawo energetyczne, uznał powyższe wezwanie za nieuzasadnione. Wniosek został załatwiony decyzją z dnia [...] maja 2014 r., w oparciu o art. 47 ust. 1 i 2 oraz art. 23 ust. 2 pkt 2 i 3 w związku z art. 30 ust. 1 ustawy Prawo energetyczne oraz art. 104 k.p.a. przez zatwierdzenie ustalonej przez Spółkę taryfy dla paliw gazowych na okres 12 miesięcy od wprowadzenia przez Spółkę taryfy do stosowania.
W skierowanej do sądu administracyjnego skardze Spółka zarzuciła Prezesowi URE przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawie o zatwierdzenie taryfy tj. naruszenie art. 12 § 1, art. 35 oraz art. 36 k.p.a. i wniosła o stwierdzenie, że przewlekłość miała rażący charakter, domagając się nałożenia na organ grzywny w wysokości określonej w art. 149 § 2 p.p.s.a. W ocenie skarżącej nieprawidłowości postępowania wydłużyły je z przepisanych 2 do 8 miesięcy, natomiast kluczowe kwestie w postaci kosztów pozyskania gazu stały się przedmiotem procedowania organu dopiero po 6 miesiącach. Skarżąca uznała, że brak było podstaw aby trwonić kilka miesięcy na wezwania strony o określone kalkulacje, które okazały się bezprzedmiotowe, zaś istotne punkty sporne między skarżącą a organem mogły być i powinny były być wyraźnie wskazane już w pierwszym wezwaniu.