Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Edward Kierejczyk (spr.), Sędziowie NSA Tadeusz Cysek, Małgorzata Korycińska, Protokolant Anna Tomaka, po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Z. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 października 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 994/05 w sprawie ze skargi Z. C. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia 18 marca 2005 r. Nr [...] w przedmiocie opłaty za używanie niezarejestrowanych odbiorników telewizyjnych oddala skargę kasacyjną
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Z. C. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia 18 marca 2005 r. Nr [...] w przedmiocie opłaty za używanie niezarejestrowanych odbiorników telewizyjnych.
Sąd I instancji uznał, że skarga jako niezasadna podlega oddaleniu. W szczególności nie stwierdził naruszenia przez organy przepisów postępowania. Skarżący podważył treść protokołu kontroli z dnia 21 października 2004 r., sporządzonego przez pracowników Rejonowego Urzędu Poczty w B., w którym stwierdzono użytkowanie przez stronę 14 sztuk niezarejestrowanych odbiorników telewizyjnych. Protokół ten, jako pierwsza czynność w sprawie administracyjnej, był podstawą wszczęcia postępowania. Był odzwierciedleniem czynności kontrolnej, a nie wizji lokalnej. Zatem organ nie miał obowiązku powiadomienia strony o terminie jej przeprowadzenia, taki obowiązek nie wynika z ustawy, byłby też sprzeczny z istotą kontroli. Protokół został sporządzony i doręczony prawidłowo, zatem bezzasadny był zarzut naruszenia art. 61 § 1 i 4 oraz 79 § 1 k.p.a. Wynik kontroli był podstawą do nałożenia, w drodze decyzji przez Dyrektora Generalnego Poczty Polskiej, ustawowej opłaty za używanie niezarejestrowanych odbiorników telewizyjnych, na podstawie art. 51 ust. 4 i art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz.U. z 2001 r. Nr 101, poz. 1114 z późn. zm.) oraz § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 16 lipca 1993 r. w sprawie kontroli wykonywania obowiązku rejestracji odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych (Dz.U. Nr 70, poz. 339 z późn. zm.). Minister Infrastruktury utrzymał powyższą decyzję w mocy. Skarżący podważał treść ustaleń wynikających z protokołu kontroli, nie kwestionując jednak faktu posiadania odbiorników telewizyjnych i radiowego, które zarejestrował dopiero po dacie kontroli. Sąd nie zgodził się również z zarzutem naruszenia przez organy art. 10 § 1 k.p.a., ponieważ w spornym protokole zawarte jest pouczenie o prawie strony do udziału w toczącym się postępowaniu, a nie może organu obciążać fakt, że strona z przysługującego jej prawa nie skorzystała.
Z. C. w skardze kasacyjnej od powyższego wyroku, zarzucił mu na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.s.a., naruszenie przepisów postępowania, w szczególności art. 3 § 1 i § 2 pkt 1 p.s.a., poprzez niewłaściwą ocenę postępowania administracyjnego przeprowadzonego przez Dyrektora Generalnego Poczty Polskiej, który naruszył przepisy procedury administracyjnej, w szczególności art. 10 § 1, art. 61 § 4 i art. 79 § 1 k.p.a. W jej uzasadnieniu opisano przebieg postępowania administracyjnego i sądowego z podkreśleniem, że organ nie powiadomił strony o wszczęciu postępowania, nie zawiadomił o terminie i miejscu przeprowadzenia dowodu z oględzin pomieszczeń hotelowych, w których znajdowały się niezarejestrowane odbiorniki oraz uniemożliwił mu udział w czynnościach kontrolnych. Natomiast protokół kontroli sporządzony został w obecności osób nieupoważnionych do działania w imieniu strony lub reprezentowania jej przed organami. Nie posiadały też one stosownego pełnomocnictwa, wymaganego przepisami k.p.a. Osób tych nie przesłuchano w charakterze świadków, a skarżącemu nie dano możliwości zadawania im pytań. Z tych względów protokół ten, obarczony takimi wadami nie może stanowić dowodu w sprawie. Ponadto strona nie była przez organ zawiadamiana o czynnościach procesowych, w których miała prawo uczestniczyć, nie miała możliwości wypowiedzenia się na temat zgromadzonych w sprawie dowodów i materiałów oraz zapoznania się z całością akt sprawy przed wydaniem przez organ I instancji decyzji. Uzasadnienie kończyło się stwierdzeniem, że zajęte przez WSA stanowisko nie usuwa w dalszym ciągu wątpliwości związanych z zarzutami dotyczącymi procedury administracyjnej, której stosowanie bądź zaniechanie należytego stosowania, miało istotny wpływ na wynik sprawy.