Skarga kasacyjna na postanowienie Komendanta Głównego Policji w przedmiocie opinii w sprawie udzielenia koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie obrotu bronią i amunicją
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosław Trzecki (spr.) Sędzia NSA Magdalena Bosakirska Sędzia del. WSA Stefan Kowalczyk Protokolant Sylwia Nerkowska po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 lipca 2014 r. sygn. akt VI SA/Wa 897/14 w sprawie ze skargi A. K. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie opinii w sprawie udzielenia koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie obrotu bronią i amunicją 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od A. K. na rzecz Komendanta Głównego Policji 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/7

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 lipca 2014 r. sygn. akt VI SA/Wa 897/14 oddalił skargę A. K. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie opinii o osobie ubiegającej się o udzielenie koncesji na wykonywanie działalności w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją.

Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia.

Minister Spraw Wewnętrznych zwrócił się do Komendanta Policji w G.[...] o wydanie opinii w związku z wystąpieniem A. K. o udzielenie jej koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym.

Postanowieniem z dnia [...] listopada 2013 r. Komendant Wojewódzki Policji w G.[...] wydał negatywna opinię wobec wnioskującej o uzyskanie przedmiotowej koncesji. W uzasadnieniu wskazano, że Komendant Komisariatu Policji w S. (właściwego dla miejsca zamieszkania jak i prowadzenia działalności gospodarczej) wskazał, że wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, gdzie obecnie wiodącą formą tej działalności jest, jak określono, ratownictwo drogowe (pomoc drogowa). Przedsiębiorca dysponuje w tym celu specjalistycznym sprzętem oraz bazą pojazdów samochodowych służących do realizacji usług. Ponadto z uzyskanych danych wynika, że na terenie prowadzenia działalności zgromadzony jest historyczny sprzęt militarny, w tym pojazdy wojskowe. Nadto jednostka Policji wskazała, że działalność gospodarczą A. K. realizuje z mężem R. K., który firmą zarządza. Jednakże z danych policyjnych wynika, że R. K. był w przeszłości kilkukrotnie skazany za przestępstwa umyślne, gdzie osobie stawiano zarzuty popełnienia przestępstw przeciwko mieniu, o podłożu seksualnym, a także dotyczące czynu karalnego związanego z materiałami wybuchowymi. Wobec R. K. stosowano środek zapobiegawczy w postaci aresztu tymczasowego oraz orzekano karę bezwzględnego pozbawienia wolności. Obecnie, jak wynika z ewidencji policyjnej, wobec R. K. toczy się kolejne postępowanie sądowe, gdzie wymienionego oskarżono o czyn karalny w postaci łapownictwa czynnego.

Organ stanął na stanowisku, że zaistniała sytuacja, a w szczególności fakt bezpośredniego wspólnego prowadzenia działalności gospodarczej przez małżonków jest podstawą do wydania negatywnej opinii. Organ wywodził, że wprawdzie wnioskodawczyni A. K. spełnia wymagania techniczne dla uzyskania koncesji, jest osoba niekaraną i posiadającą pozytywną opinię policyjną, jednakże okoliczność wspólnego zarządzania przedsiębiorstwem wraz z mężem stanowi czynnik znacznego ryzyka dla udzielenia koncesji w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją.

A. K. wniosła zażalenie na to postanowienie.

Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2014 r. Komendant Główny Policji działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 oraz art. 106 § 5 i art. 268a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013, poz. 267 dalej k.p.a.) oraz art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1017, dalej: ustawa o wykonywaniu...) po rozpatrzeniu zażalenia skarżącej utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

Strona 1/7