Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz (spr.) Sędzia NSA Jan Bała Sędzia NSA Joanna Kabat - Rembelska Protokolant Mateusz Rogala po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej S. w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 12 grudnia 2012 r. sygn. akt V SA/Wa 1800/12 w sprawie ze skargi S. w S. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od S. w S. na rzecz Ministra Pracy i Polityki Społecznej kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 grudnia 2012 r. sygn. akt V SA/Wa 1800/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W., oddalił skargę S. w S. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty miesięcznych dofinansowań do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych.
Ze stanu faktycznego sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynika, że decyzją z dnia [...] listopada 2011 r. Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, działając na podstawie m.in. art. 26b ust. 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 127, poz. 721 ze zm.), powoływanej dalej jako ustawa o rehabilitacji, odmówił S. w S. wypłaty miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych za wrzesień 2011 r. W uzasadnieniu organ podkreślił, że zgodnie z przywołanym przepisem miesięczne dofinansowanie nie przysługuje do wynagrodzenia pracownika w części finansowanej ze środków publicznych.
Po rozpatrzeniu odwołania strony, Minister Pracy i Polityki Społecznej decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. utrzymał w mocy decyzję Prezesa Zarządu PFRON z dnia [...] listopada 2011 r., uznając, że ze względu na treść art. 26b ust. 7 ustawy o rehabilitacji, stronie, jako jednostce sektora finansów publicznych, nie przysługuje miesięczne dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych ze środków PFRON. Zdaniem organu, działalność samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej finansowana jest ze środków publicznych. W kosztach tej działalności mieszczą się wydatki na wynagrodzenia pracowników, co oznacza, że finansowane są one ze środków publicznych. Na poparcie swojego stanowiska organ przywołał stanowisko Ministra Finansów z dnia 30 grudnia 2011 r. znak: FS10/063/14/565/SAA/11/8246.
Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi S. w S. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W., uzupełnionej pismem procesowym z dnia 24 sierpnia 2012 r., w której skarżący zarzucił zaskarżonej decyzji, nieuzasadnioną zmianę utrwalonej interpretacji art. 26b ust. 7 ustawy o rehabilitacji oraz odejście od dotychczasowego, stosowanego od wielu lat, stanowiska wynikającego z wykładni celowościowej i funkcjonalnej, zgodnie z którym skarżący miał prawo do dofinansowania do wynagrodzenia pracowników niepełnosprawnych. Zmiana stanowiska organu spowodowała ponadto naruszenie zasady zaufania do organów państwa i stosowania przez nich prawa. Skarżący postawił również zarzut naruszenia zawartej w art. 32 Konstytucji zasady równości, poprzez dyskryminację samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej w stosunku do niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej.
Sąd I instancji, wskazując jako podstawę prawną art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej: "p.p.s.a.", oddalił skargę.
W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji przywołał treść art. 26b ust. 7 ustawy o rehabilitacji, zgodnie z którym miesięczne dofinansowanie nie przysługuje do wynagrodzenia pracownika w części finansowanej ze środków publicznych. z przepisu tego nie można zasadnie wyinterpretować, iż wyłączeniu od dofinansowania podlegają tylko te środki publiczne, które zostały przekazane stronie z wyraźnym przeznaczeniem na wynagrodzenie pracowników. W ocenie Sądu, na gruncie art. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.), nie może budzić wątpliwości pojęcie "środków publicznych" i fakt, iż wszystkie środki finansowe, którymi dysponuje strona skarżąca stają się środkami publicznymi z mocy i w rozumieniu ustawy o finansach publicznych. Skoro S. w S. jest jednostką sektora finansów publicznych finansującą swoją działalność, w tym wynagrodzenia pracowników, w całości ze środków publicznych bez znaczenia pozostaje fakt, że art. 26b ust. 7 ustawy o rehabilitacji nie rozróżnia, czy dotyczy prefinansowania czy refinansowania, a także nie przesądza, na jakiej podstawie następuje przekazanie środków publicznych na wynagrodzenia.