Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Skoczylas (spr.) Sędzia NSA Barbara Mleczko-Jabłońska Sędzia NSA Maria Jagielska po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej R. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 lipca 2017 r., sygn. akt VI SAB/Wa 6/17 w sprawie ze skargi R. B. na bezczynność Komisji Nadzoru Finansowego w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie skreślenia z listy doradców inwestycyjnych oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 4 lipca 2017 r., sygn. akt VI SAB/Wa 6/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi R. B. na bezczynność Komisji Nadzoru Finansowego w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] grudnia 2011 r., nr [...], 1/ umorzył postępowanie w sprawie bezczynności Komisji Nadzoru Finansowego; 2/ stwierdził, że bezczynność Komisji Nadzoru Finansowego nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3/ w pozostałym zakresie skargę oddalił; 4/ zasądził na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania.
Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Wnioskiem z dnia [...] czerwca 2016 r. R. B. wystąpił do Komisji Nadzoru Finansowego o stwierdzenie nieważności decyzji KNF z dnia [...] grudnia 2011 r. w sprawie skreślenia go z listy doradców inwestycyjnych. Zdaniem wnioskodawcy powyższa decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa. Wniosek doręczono organowi w dniu 20 czerwca 2016 r.
Z uwagi na fakt nierozpoznania powyższego wniosku, skarżący w dniu 22 grudnia 2016 r. zwrócił się do Komisji Nadzoru Finansowego z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa polegającego na bezczynności organu. Pomimo tego wezwania wniosek skarżącego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji nie został rozpoznany.
W konsekwencji powyższego pismem z dnia 3 stycznia 2017 r. R. B. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Komisji Nadzoru Finansowego. Skarżący wniósł o zobowiązanie KNF do rozpoznania wniosku strony o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...] grudnia 2011 r. i wydania stosownego orzeczenia. Ponadto wniesiono o stwierdzenie, że bezczynność KNF miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa i w związku z tym wymierzenie organowi grzywny w wymiarze określonym w art. 154 § 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.; powoływanej dalej jako: p.p.s.a.). Skarżący wniósł także o zasądzenie od organu na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a. sumy pieniężnej w wysokości określonej w art. 154 § 7 p.p.s.a. oraz o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu skargi podniesiono, że sprawa wywołana wnioskiem skarżącego z dnia 16 czerwca 2016 r. nie została załatwiona przez KNF do dnia wniesienia skargi, tj. do dnia 3 stycznia 2017 r. zaś organ nie informował skarżącego o ustaleniu nowego realnego terminu załatwienia sprawy oraz o przyczynach niedotrzymania ustawowych terminów. KNF pozostawał zatem w bezczynności, która nosiła znamiona rażącego naruszenia prawa, tj. art. 35, art. 36 i art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm.; powoływanej dalej jako: k.p.a.). W ocenie skarżącego, zwłoka organu nie znajduje żadnego uzasadnienia, ponieważ w rozpoznawanej sprawie nie było konieczne zbieranie dodatkowego materiału dowodowego. Wobec tego niezałatwienie sprawy przez okres 6 miesięcy nie znajduje racjonalnego usprawiedliwienia.