Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Jyż (spr.) Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz Sędzia del. WSA Dorota Dąbek Protokolant Konrad Piasecki po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Komisji Nadzoru Finansowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 30 czerwca 2015 r. sygn. akt VI SA/Wa 232/15 w sprawie ze skargi M. M. na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia uprawnień do wykonywania zawodu maklera papierów wartościowych 1. uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W.; 2. zasądza od M. M. na rzecz Komisji Nadzoru Finansowego 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dniu 30 czerwca 2015 r. uwzględnił skargę M. M. na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z dnia [...] listopada 2014 r., w przedmiocie zawieszenia uprawnień do wykonywania zawodu maklera papierów wartościowych, uchylając tą decyzję. Stwierdził, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu oraz orzekł o kosztach postępowania sądowego.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r. Komisja Nadzoru Finansowego, zawiesiła na okres 2 lat uprawnienia skarżącego do wykonywania zawodu maklera papierów wartościowych, nr licencji [...], za naruszenie przepisów prawa i przepisów regulaminu wewnętrznego - art. 126 ust. 1 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, poprzez zaniechania w zakresie nadzoru nad podległymi pracownikami W. S. K. I. D. M. P. B. S.A. z siedzibą w W., które doprowadziły do wystąpienia nieprawidłowości i skutkowały naruszeniami regulacji wewnętrznych obowiązujących w DM P. B. oraz § 17 pkt 1 i 2 oraz § 19 ust. 3 w związku z ust. 2 Regulaminu zarządzania konfliktami interesów w DM P. B., poprzez obsługę rachunków inwestycyjnych M. G. i niezgłoszenie tego przełożonemu za pośrednictwem portalu wewnętrznego DM P. B., do których przestrzegania był zobowiązany w związku z wykonywaniem zawodu maklera papierów wartościowych w okresie zatrudnienia w DM P. B. S.A.
W wyniku wniosku skarżącego o ponowne rozpatrzenie sprawy, KNF objętą skargą decyzją z dnia [...] listopada 2014 r.: w punkcie I uchyliła zaskarżoną decyzję; w punkcie II orzekła o zawieszeniu na okres 1 roku i 6 miesięcy uprawnienia M. M. do wykonywania zawodu maklera papierów wartościowych, za naruszenie przepisów regulaminu wewnętrznego, w punkcie III umorzyła postępowanie administracyjne w pozostałym zakresie.
W skardze do WSA M. M. zarzucił Komisji Nadzoru Finansoweg naruszenie:
1) art. 130 ust.1 pkt 1 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi poprzez zastosowanie rozszerzającej interpretacji przesłanek, od których zależy odpowiedzialność karnoadministracyjna,
2) art. 138 138 § 1 pkt 2 k.p.a. poprzez wydanie decyzji niemieszczącej się w katalogu rozstrzygnięć jakie może podjąć organ odwoławczy,
3) art. 11 ust. 7-9 ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym w zw. z art. 24 § 1 pkt 5 i art. 27 § 1 k.p.a. poprzez wydanie decyzji przez organ kolegialny, w którego skład wchodzili członkowie wydający decyzję pierwszoinstancyjną, a więc podlegający wyłączeniu,
4) art. 15 k.p.a. przez naruszenie zasady dwuinstancyjności postępowania i oparcie rozstrzygnięcia na podstawie innych przepisów prawa oraz innych okoliczności faktycznych, co winno skutkować stwierdzeniem nieważności zaskarżonej decyzji,
5) art. 6, art. 7, art. 8, art. 77 § 1 i art. 107 § 3 k.p.a. poprzez niedostateczne wyjaśnienie okoliczności sprawy.
Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności obu wydanych w sprawie decyzji, ewentualnie o ich uchylenie i zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych.
Sąd I instancji uwzględniając skargę na tą decyzję wskazał, że art. 11 ust. 5 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (t. j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 1149 ze zm.) określa, iż do postępowania Komisji i przed Komisją stosuje się przepisy Kodeks postępowania administracyjnego, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. W chwili podejmowania zaskarżonej decyzji przepisy szczególne inaczej nie stanowiły, co oznaczało, że w niniejszej sprawie Komisja była zobowiązana do stosowania przepisów tego Kodeksu, w tym także art. 24 § 1 pkt 5 w zw. z art. 27 § 1 kpa.