Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz (spr.) Sędziowie Stanisław Gronowski NSA Krystyna Anna Stec Protokolant Maciej Nawrocki po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2010 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 5 grudnia 2008 r. sygn. akt V SA/Wa 1272/08 w sprawie ze skargi P. G. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2008 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 5 maja 2008 r., sygn. akt V SA/Wa 1272/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę P. G. (zwanego dalej "skarżącym") na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2008 r., [...] w przedmiocie uznania zarzutu zgłoszonego w postępowaniu egzekucyjnym za bezzasadny.
Sąd orzekał w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny sprawy.
W stosunku do skarżącego prowadzone było postępowanie egzekucyjne na podstawie tytułu wykonawczego z dnia [...] maja 2007 r., związane z wystawieniem mandatu karnego z dnia [...] marca 2007 r. na kwotę 400 zł, za popełnienie wykroczenia - przekroczenia prędkości w obszarze zabudowanym o 68 km/h. Do toczącego się postępowania egzekucyjnego skarżący zgłosił zarzut, w którym wskazywał na konieczność umorzenia postępowania ze względu na błąd co do osoby zobowiązanego. W mandacie karnym jako osobę ukaraną określono bowiem P. G.
Postanowieniem z dnia 21 listopada 2007 r., nr [...] Wojewoda [...] nie uznał zgłoszonego przez skarżącego zarzutu jako zasadnego. W uzasadnieniu organ wskazał, że mandatem karnym ukarany został P. G.. Błąd na formularzu mandatu, odnoszący się do pisowni nazwiska ukaranego (G. zamiast G.) stanowił omyłkę pisarską, zatem nie było podstaw do odstąpienia od dochodzenia należności od skarżącego.
Minister Spraw Wewnętrznych, powołanym powyżej postanowieniem z dnia [...] lutego 2008 r., utrzymał w mocy postanowienie Wojewody [...]. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ powołał art. 123 i art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 k.p.a. oraz w związku z art. 34 § 1 i 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229 poz. 1954 ze zm. - zwana dalej: u.p.e.a).
Organ stwierdził w uzasadnieniu zasadność prowadzenia postępowania egzekucyjnego w stosunku do P. G. Zgodnie z art. 98 § 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 106, poz.1148 ze zm.) mandat karny staje się prawomocny z chwilą pokwitowania jego odbioru. Organ podał także, iż nieuiszczona należność mandatu karnego podlega ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Na skutek nieuiszczenia należności z tytułu mandatu karnego, w stosunku do skarżącego wystawiono tytuł wykonawczy. O prawidłowości wystawionego tytułu wykonawczego oraz mandatu świadczył numer PESEL, z którego jednoznacznie wynika, iż oba dokumenty dotyczą tej samej osoby, tj. P. G.
W skardze na powyższe postanowienie skarżący wskazał na błąd co do osoby zobowiązanego i związaną z tym konieczność umorzenia postępowania egzkucyjnego. Powołał się m.in. na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 listopada 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 930/06, zgodnie z którym - w przypadku gdy pomiędzy treścią tytułu wykonawczego, a treścią orzeczenia będącego podstawą jego wystawienia (mandatu karnego) istnieje rozbieżność co do imienia oraz nazwiska osoby zobowiązanej, to taka sytuacja wypełnia przesłanki uznania, iż w sprawie wystąpił błąd co do osoby zobowiązanej, o którym mowa w art. 33 pkt 4 u.p.e.a.