W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, wskazane zarzuty skargi dotyczyły istoty sprawy, a zatem obowiązkiem WSA było odniesienie się do nich w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, przez zamieszczenie oceny, która poddawałaby się kontroli instancyjnej. WSA temu obowiązkowi nie sprostał.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, merytoryczna część uzasadnienia zaskarżonego wyroku ma charakter ogólnych rozważań na temat przebiegu postępowania w przedmiocie odpowiedzialności dyscyplinarnej m.in. rzeczoznawców majątkowych, uregulowanego w rozdziale 4 działu V ugn. Prezentując konstrukcję tego postępowania i odmienne role jakie spełniają w nim Komisja Odpowiedzialności Zawodowej oraz minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa, WSA nie odniósł się do podstawowego zarzutu skarżącej, że żaden z tych podmiotów nie ma kompetencji do dokonywania merytorycznej oceny operatu szacunkowego sporządzanego przez rzeczoznawcę majątkowego.
Uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie zawiera też stanowiska w zakresie postawionych w skardze zarzutów odnoszących się do poszczególnych uchybień przypisanych skarżącej, w tym co do przyjętych przez organ kryteriów oceny zachowania należytej staranności, czy obowiązkowych elementów operatu szacunkowego. Za taką ocenę nie można uznać lakonicznego stwierdzenia na s. 18 uzasadnienia wyroku, że "Przeprowadzone przez Komisję Odpowiedzialności Zawodowej postępowanie wyjaśniające dowiodło, że skarżąca przy wykonywaniu czynności zawodowych, naruszyła obowiązki wynikające z art. 175 ust. 1, art. 158 ustawy o gospodarce nieruchomościami, § 56 ust. 1 pkt 5, pkt 7, oraz ust. 2, § 5 ust. 1, § 55 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego, co w konsekwencji skutkowało pociągnięciem do odpowiedzialności zawodowej", ani też równie lakoniczne stwierdzenie na s. 19 uzasadnienia wyroku, że "(...) rzeczoznawca majątkowy sporządzając operat szacunkowy powinien w nim zamieścić wszystkie dane, jakie są niezbędne do prześledzenia procedury i przyjętych przez rzeczoznawcę założeń, a wszelkie czynności zmierzające do dokonania wyceny nieruchomości powinny być przeprowadzone z najwyższą starannością".
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarżąca trafnie zarzuciła w skardze kasacyjnej, iż zaskarżony wyrok nie poddaje się kontroli instancyjnej. Na podstawie uzasadnienia tego orzeczenia nie jest bowiem możliwe prześledzenie toku rozumowania WSA, które doprowadziło ten Sąd do konkluzji, że w kontrolowanej decyzji administracyjnej i poprzedzającym jej wydanie postępowaniu zgodnie z prawem przyjęto, iż skarżąca nie wypełniła obowiązków, o których mowa w art. 175 ust. 1 ugh. Zarzucone w skardze kasacyjnej naruszenie art. 141 § 4 ppsa miało przy tym istotny wpływ na wynik sprawy, ponieważ uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie zawiera - poddającego się weryfikacji - stanowiska w zakresie zagadnień kluczowych dla rozstrzygnięcia sprawy. W tej sytuacji zaskarżony wyrok podlega uchyleniu.
W ponownie prowadzonym postępowaniu WSA rozważy wszystkie zarzuty postawione przez skarżącą, a ocenę w tym zakresie zamieści w uzasadnieniu wyroku, mając oczywiście na względzie również treść art. 134 § 1 ppsa.
Ze wskazanych powodów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 § 1 ppsa orzekł jak w pkt 1. sentencji wyroku.
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 203 pkt 1 ppsa i art. 205 § 2 ppsa w związku z § 14 ust. 1 pkt 2 lit. a) w zw. z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.), zasądzając od Ministra Inwestycji i Rozwoju (poprzednio: Minister Infrastruktury i Rozwoju) na rzecz skarżącej 560 zł, przy czym na kwotę tę składają się: równowartość opłaty kancelaryjnej za sporządzenie uzasadnienia zaskarżonego wyroku (100 zł), równowartość wpisu sądowego od skargi kasacyjnej (100 zł), wynagrodzenie pełnomocnika, który sporządził skargę kasacyjną, wziął udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym i prowadził sprawę w postępowaniu przed WSA (360 zł).
PG