Skarga kasacyjna na decyzję Prezes Narodowego Banku Polskiego w W. w przedmiocie zezwolenia dewizowego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz Sędzia NSA Jan Bała (spr.) Sędzia del. WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz Protokolant Tomasz Haintze po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej S. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 10 września 2012 r. sygn. akt VI SA/Wa 734/12 w sprawie ze skargi S. B. na decyzję Prezes Narodowego Banku Polskiego w W. z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia dewizowego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od S. B. na rzecz Prezesa Narodowego Banku Polskiego 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/4

Wyrokiem z 10 września 2012 r., sygn. akt VI SA/Wa 734/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę S. B. na decyzję Prezesa Narodowego Banku Polskiego z [...] lutego 2012 r. w przedmiocie zezwolenia dewizowego.

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:

Decyzją z [...] sierpnia 2007 r. Prezes NBP zezwolił na zawarcie ugody pomiędzy adresatem decyzji (wskazano S. B.) i N. P. I. E. sp. z o.o. z siedzibą w S. (dalej: E.) oraz dokonanie rozliczenia w walucie obcej. Decyzja ważna była do [...] września 2007 r.

Decyzją z [...] lutego 2008 r. Prezes NBP uchylił decyzję dewizową z [...] sierpnia 2007 r. w związku z powzięciem informacji, że przed wydaniem decyzji z dnia [...] sierpnia 2007 r. S. B. przelał na konto E. kwotę określoną w ugodzie. Decyzja nie została zaskarżona.

Od decyzji pełnomocnik E. złożył [...] września 2007 r. wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, domagając się uchylenia decyzji. Decyzji zarzucono naruszenie art. 10 k.p.a. przez uniemożliwienie zajęcia stanowiska przez E., który nie został powiadomiony o wszczęciu postępowania oraz naruszenie art. 8 ust. 2 Prawa dewizowego przez jego zastosowanie, podczas gdy przepis ten odnosi się do udzielania zezwoleń indywidualnych, na które niepotrzebne było zezwolenie Prezesa NBP.

S. B. wystąpił [...] kwietnia 2010 r. o unieważnienie decyzji z [...] lutego 2008 r., podnosząc, że będąc stroną decyzji zezwalającej nie brał udziału w postępowaniu zakończonym zaskarżoną decyzją.

Decyzją z [...] listopada 2010 r. Prezes NBP stwierdził nieważność decyzji z [...] lutego 2008 r., uznając argumenty S. B. za zasadne. W związku z uprawomocnieniem się tej decyzji pozostał do rozpatrzenia wniosek E. z [...] września 2007 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Decyzją z [...] lutego 2012 r. Prezes NBP uchylił decyzję z [...] sierpnia 2007 r. Stwierdził, że w obowiązującym stanie prawnym w dacie wydania decyzji przestała istnieć możliwość udzielenia indywidualnego zezwolenia dewizowego na dokonanie czynności obrotu dewizowego zgodnie z wnioskiem z [...] sierpnia 2007 r. Ponadto ustalono, że przelew kwoty objętej ugodą i zezwoleniem został dokonany przez S. B. na konto E. [...] sierpnia 2007 r., a więc przed wydaniem decyzji zezwalającej ([...] sierpnia 2007 r.). Na dowód została przedłożona kopia z rachunku S. B. uwzględniająca ten przelew. Fakt ten nie był znany organowi w dacie wydawania decyzji.

WSA w W. oddalił skargę na powyższą decyzję.

W uzasadnieniu Sąd podał, że zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178 ze zm.; dalej: p.d.) z indywidualnego zezwolenia dewizowego udzielonego na zawarcie umowy mogą skorzystać wszystkie jej strony. Po nowelizacji dotyczy to nie tylko zawieranych umów, ale również dokonywanych rozliczeń, czyli płatności stanowiących czynność obrotu dewizowego. Nie jest już możliwe zastrzeżenie w zezwoleniu, że może z niego skorzystać tylko określona strona umowy. Podmiotowe rozszerzenie skuteczności indywidualnego zezwolenia na zawarcie umowy lub dokonanie rozliczenia jest więc odtąd regułą, choćby strony nie zostały imiennie w zezwoleniu określone.

Strona 1/4