Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska Sędziowie Andrzej Kuba (spr.) NSA Józef Waksmundzki Protokolant Katarzyna Grzelak po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2007 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Ministra Pracy i Polityki Społecznej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lipca 2006 r. sygn. akt VI SA/Wa 716/06 w sprawie ze skargi B. S.A. w S. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 stycznia 2006 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji uchylającej decyzję o stwierdzeniu wygaśnięcia decyzji przyznającej status zakładu pracy chronionej 1. oddala skargę kasacyjną ; 2. zasądza od Ministra Pracy i Polityki Społecznej na rzecz B. S.A. z siedzibą w S. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia) tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 21 lipca 2006 r., sygn. akt VI SA/Wa 716/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi B. S.A. z siedzibą w S. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 stycznia 2006 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Ministra Polityki Społecznej z dnia 26 października 2005 r., nr [...] i stwierdził, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu.
Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym:
Wojewoda Mazowiecki decyzją z dnia 16 września 2002 r. przyznał pracodawcy prowadzącemu Z.C i T.S. B. S.A. status zakładu pracy chronionej od dnia 30 września 2002 r. na okres 3 lat.
Pismem z dnia 31 stycznia 2005 r. ww. Spółka zawiadomiła Wojewodę, że w związku z połączeniem ze spółką E. S.A. w T. rezygnuje od dnia 28 stycznia 2005 r. ze statusu zakładu pracy chronionej z powodu utraty wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych.
Decyzją z dnia 9 lutego 2005 r. Wojewoda Mazowiecki, działając na podstawie art. 30 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. Nr 123, poz.776 ze zm.), powoływanej dalej jako "ustawa o rehabilitacji", stwierdził wygaśnięcie z dniem 28 stycznia 2005 r. decyzji z dnia 16 września 2002 r. Decyzja ta nie została zaskarżona.
Pismem z dnia 19 kwietnia 2005 r. B. S.A., w oparciu o przepis art. 154 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), powoływanej dalej jako k.p.a., wniósł o uchylenie ostatecznej decyzji Wojewody Mazowieckiego z dnia 9 lutego 2005 r. W uzasadnieniu wniosku podniesiono, że pomimo połączenia spółek dotychczasowe zakłady E. i B. zachowały odrębność organizacyjną, co oznacza, że w świetle art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), dalej powoływanej jako k.p., są odrębnymi pracodawcami. W tym stanie rzeczy należy - zdaniem strony - uznać, że zakład pracy w S. nadal spełnia warunki właściwe dla zakładu pracy chronionej.
Decyzją z dnia 7 czerwca 2005 r. Wojewoda Mazowiecki, w oparciu o przepis art. 154 § 1 k.p.a. w zw. z art. 30 ust. 3 ustawy o rehabilitacji, uchylił swoją decyzję z dnia 9 lutego 2005 r.
Postanowieniem z dnia 13 października 2005 r. Minister Polityki Społecznej, na podstawie art. 157 § 1 i 2 w związku z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. w związku z art. 28 i 30 ust. 3 ustawy o rehabilitacji, wszczął z urzędu postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności powyższej decyzji, a następnie decyzją z dnia 26 października 2005 r. stwierdził, na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 w zw. z art. 157 § 1 i 2 k.p.a., nieważność decyzji Wojewody Mazowieckiego z dnia 7 czerwca 2005 r. Jako podstawę prawną organ wskazał rażące naruszenie przepisów art. 154 k.p.a., art. 30 ustawy o rehabilitacji oraz art. 3 k.p.a. Rażącego naruszenia art. 154 k.p.a. Minister upatrywał w tym, że skoro decyzja Wojewody Mazowieckiego z dnia 16 września 2002 r. przyznawała stronie status zakładu pracy chronionej, to przepis ten nie mógł stanowić podstawy do wydania w dniu 7 czerwca 2005 r. decyzji ponownie przywracającej pracodawcy uprawnienia związane z posiadaniem statusu. Ponadto, zdaniem organu, ze zgromadzonego materiału dowodowego nie wynika, by Oddział E. był samodzielnym pracodawcą.