Skarga kasacyjna na decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w przedmiocie koncesji na rozpowszechnianie programu radiowego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Grabowski Sędziowie NSA Stanisław Biernat (spr.) Jan Kacprzak Protokolant Monika Majak po rozpoznaniu w dniu 12 października 2006 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej [A...] Spółki z o.o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 109/04 w sprawie ze skargi [A...] Spółki z o.o. w K. na decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 2 grudnia 2003 r. nr [...] w przedmiocie koncesji na rozpowszechnianie programu radiowego oddala skargę kasacyjną

Inne orzeczenia o symbolu:
6250 Rozpowszechnianie programów telewizyjnych i radiowych
Inne orzeczenia z hasłem:
Koncesje
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji
Uzasadnienie strona 1/8

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę [A...] Sp. z o.o., zwanej dalej: skarżącą, na decyzję Przewodniczącej Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (dalej: KRRiT) z 2 grudnia 2003 r., nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia koncesji na rozpowszechnianie programu radiowego.

Wyrok zapadł w następującym stanie sprawy. Po ukazaniu się w prasie w dniu 24 lipca 2001 r. ogłoszenia Przewodniczącego KRRiT o możliwości rozpowszechniania programów radiowych skarżąca złożyła wniosek o koncesję. W załączniku do wniosku wskazała, że prowadziła działalność w środkach masowego przekazu na podstawie udzielonej koncesji Nr [...].

Uchwałą nr [...] z 17 stycznia 2002 r. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji postanowiła na podstawie art. 9 ust. 1 w zw. z art. 33 ust. 3 oraz art. 37 ust. 1 - 3 a ustawy z 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz.U. z 2001 r. Nr 101, poz. 1114) zwanej dalej ustawą, o udzieleniu koncesji dla ubiegającej się o nią [A...] Sp. z o.o.

Pismem z 8 stycznia 2002 r. zastępca Dyrektora Generalnego stowarzyszenia ZAiKS poinformował KRRiT, że skarżąca nie wywiązuje się ze zobowiązań wobec twórców, wynikających z przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tzn. nie płaci wynagrodzeń autorskich twórcom za nadawanie ich utworów. Na potwierdzenie tych zarzutów ZAiKS przedłożył nakaz zapłaty z 1995 r., a także dwa prawomocne wyroki sądowe z 2001 i 2002 r., zasądzające od skarżącej spółki należności pieniężne na rzecz stowarzyszenia.

Postanowieniem Przewodniczącego KRRiT z 29 stycznia 2003 r., na podstawie art. 97 § 1 pkt 4, art. 61 § 1, art. 101 § 1 i 3 k.p.a. postępowanie w sprawie udzielenia skarżącej koncesji zostało zawieszone w celu wyjaśnienia wszelkich okoliczności przez ZAiKS.

W dniu 3 lipca 2003 r. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji podjęła na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy uchwałę nr [...] o uchyleniu uchwały z 17 stycznia 2002 r. oraz o odmowie udzielenia skarżącej koncesji na rozpowszechnianie programu pod nazwą "R. K.".

W następstwie podjęcia powyższej uchwały, Przewodnicząca KRRiT decyzją z 29 sierpnia 2003 r., nr [...], na podstawie art. 33 ust. 2 i 3 ustawy w związku z art. 104 i 107 k.p.a. odmówiła udzielenia skarżącej koncesji. W uzasadnieniu stwierdziła, że koncesjonariusz nie wywiązuje się z obowiązku realizacji zobowiązań z tytułu korzystania z praw autorskich. Dowodem na to są przedstawione prawomocne wyroki sądowe w sprawach przeciwko koncesjonariuszowi z powództwa Stowarzyszenia Autorów ZAiKS opiewające w sumie na kwotę 400.791, 50 zł wraz z odsetkami. W ocenie organu skarżąca nie udokumentowała również posiadania środków finansowych potrzebnych do realizacji zaplanowanych inwestycji.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżąca nie zgodziła się również z twierdzeniem Przewodniczącej KRRiT, jakoby nie wywiązywała się z obowiązku realizacji zobowiązań z tytułu praw autorskich. Na rzecz ZAiKS wpłaciła w latach 1993-2003 kwotę 123.048, zł, z czego w 2002 r. 33.265,72 zł, a w 2003 r. 40.484,28 zł. Skarżąca jednocześnie stwierdziła, że kwota wykazana w wyrokach sądowych jest kwotą trzykrotnie wyższą niż wysokość zobowiązania, która wynosi około 130.000 zł. Odnośnie do zarzutu braku środków finansowych potrzebnych do realizacji zaplanowanych inwestycji skarżąca wyjaśniła, że posiada wystarczającą ilość sprzętu do prowadzenia działalności nadawczej.

Strona 1/8
Inne orzeczenia o symbolu:
6250 Rozpowszechnianie programów telewizyjnych i radiowych
Inne orzeczenia z hasłem:
Koncesje
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji