Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Rysz Sędzia NSA Dariusz Dudra (spr.) Sędzia NSA Joanna Sieńczyło - Chlabicz Protokolant Marcin Chojnacki po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej E. Sp. z o.o. w S. - obecnie E. S.A. w Ś. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 12 listopada 2012 r. sygn. akt VI SA/Wa 1698/12 w sprawie ze skargi E. Sp. z o.o. w S. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od E. S.A. w Ś. na rzecz Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi 600 (sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. w wyrokiem z 12 listopada 2012 r. oddalił skargę spółki E. sp. z o.o. w S. - aktualnie E. Spółka Akcyjna z siedzibą w Ś. (dalej: skarżąca, spółka) na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z [...] lipca 2012 r. w przedmiocie kary pieniężnej.
Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Prezes Agencji Rynku Rolnego decyzją z [...] kwietnia 2012 r., na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 30, ust. 2 pkt 2 oraz ust. 2d pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. Z 2006 r., nr 89, poz. 625 ze zm. - dalej: u.p.e.), wymierzył spółce E. karę pieniężną w wysokości 10.000 zł. W uzasadnieniu stwierdzono, że spółka dopuściła się naruszenia polegającego na utrudnianiu przeprowadzenia kontroli - art. 9s ust. 1 i ust. 3 pkt 2 u.p.e. - poprzez nieudostępnienie dokumentacji potwierdzającej rodzaj i ilość surowców wykorzystanych do wytworzenia energii elektrycznej z biogazu rolniczego.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, po wniesieniu przez skarżącą odwołania, decyzją z [...] lipca 2012 r., utrzymał w mocy decyzję Prezesa Agencji Rynku Rolnego z [...] kwietnia 2012 r. Organ podkreślił, że zgodnie z art. 9s ust. 1 i ust. 3 pkt 2 u.p.e. Prezes ARR jest uprawniony do kontroli wykonywania działalności objętej wpisem do rejestru przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się wytwarzaniem biogazu rolniczego, w ramach której osoby upoważnione do przeprowadzenia kontroli są uprawnione m.in. do żądania okazania dokumentów lub innych nośników informacji oraz udostępniania danych mających związek z przedmiotem kontroli, a odmowa okazania żądanych dokumentów nosi znamiona utrudniania przeprowadzenia kontroli wykonywania działalności regulowanej.
Minister powołał się na fakt, że skarżąca spółka zleciła A. sp. z o.o. na podstawie umowy obsługi eksploatacyjnej z [...] stycznia 2010 r. (zawartej w formie aktu notarialnego) świadczenie usług i podejmowanie wszelkich działań związanych z zarządzaniem elektrownią biogazową w miejscowości L. Fakt, że czynności te były zlecone innemu podmiotowi, nie powodował, że E. sp. z o.o. nie powinna być uznana za przedsiębiorstwo energetyczne w rozumieniu art. 3 pkt 12 u.p.e. Zdaniem organu nie można było uznać, że to A. sp. z o.o. prowadziła przedmiotową działalność we własnym imieniu i na swój rachunek.
Zdaniem Ministra to spółka E. prowadząca działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z biogazu rolniczego powinna była przechowywać dokumentację w taki sposób, aby możliwe było przeprowadzenie kontroli zgodnie z przepisami i udostępnienie niezbędnej dokumentacji kontrolującym. Ponadto postanowienia umowy eksploatacyjnej zawartej z przedsiębiorstwem A. sp. z o.o. nie zniosły odpowiedzialności skarżącej z tytułu niedopełnienia obowiązków przewidzianych prawem. Organ administracji podkreślał, że zgodnie z umową A. sp. z o.o. nie posiadała tytułu prawnego do obiektów budowlanych, w których wykonywana była regulowana działalność gospodarcza. Zgodnie natomiast z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2006 r. Nr 169, poz. 1199 - dalej: ustawa o biopaliwach) w związku z art. 9p ust. 3 u.p.e. posiadanie takiego tytułu jest warunkiem wykonywania tej działalności. Ponadto przedmiotowa umowa zastrzegała wyłącznie dla skarżącej spółki prawa do energii elektrycznej i cieplnej uzyskiwanej z elektrowni oraz uprawnienie do uzyskiwania świadectw pochodzenia tej energii. Zgodnie natomiast z § 6 umowy A. sp. z o.o. przysługiwało jedynie prawo do wynagrodzenia za świadczone usługi. Zatem to E. sp. z o.o. wykonywała zarobkową regulowaną działalność gospodarczą, a nie A. sp. z o.o. Bezzasadne są zatem zarzuty jakoby błędnego przyjęcia przez organ, że skarżąca jest przedsiębiorstwem energetycznym w rozumieniu art. 3 pkt 12 u.p.e., jak również zarzuty dotyczące naruszenia przez organ pierwszej instancji art. 6 k.p.a. oraz art. 9p ust. 4 tej ustawy.